عصبانیت های غیر قابل کنترل همسر

سلام خدمت شما و ممنون از اينکه مشکل تون رو با ما در ميان گذاشتيد،

رفتار و احساسات ما آدم ها می تونه همواره تحت کنترل مون باشه. به عبارت ديگه، هيچ بيماری روانی وجود نداره که شخص به واسطه اون بتونه ادعا کنه که مثلاً "من موقع عصبانيت، نمی فهمم چکار می کنم، پس من رو عصبانی نکن!" چنين رفتارهايی معمولاً از کودکی آموخته شده اند و در اثر تکرار زياد، به صورت عادت درآمده اند.

البته در مورد همسر شما، ممکنه یک مشکل روانی وجود داشته باشه که نياز به مشاوره يا حتی دارو درمانی داشته باشه (من نمی تونم در موردش اظهار نظری بکنم). اما هر چه هست، نبايد بترسيد يا فکر کنيد رابطه تون داره به سمت يک فاجعه حرکت می کنه. به نظر من، مشکلات شما اصلاً در حدی نيست که نشه اونها رو حل کرد. با توجه به اين که هر دو در سن نسبتاً کم ازدواج کرده ايد، اين شانس رو داريد که قبل از اقدام برای بچه دار شدن، مشکلات خودتون رو سر و سامان بديد و رابطه خوب و ثمربخشی رو برای آينده پايه گذاری کنيد. خودتون رو نبازيد، اما هشيار باشيد...

در مورد رفتار جنسی همسرتون، اين احتمال وجود داره که از قبل، خود ارضايی می کرده و الان هم همچنان به اون کار ادامه می ده (اين فقط يک احتمال هست. من در اين زمينه اطمينانی ندارم). که اگر هم اينطور باشه، اصلاً مسئله حادی نیست و به راحتی می تونه با مراجعه به روان شناس متخصص، مشکلش رو حل کنه.

لذا، حتماً تشويقش کنيد که هر دو با هم به روان شناس مراجعه کنيد. بهش اين اميدواری رو بديد که گاهی مسائلی که ما فکر می کنيم "فاجعه" هستند و هيچ چاره ای ندارند، تنها با چند جلسه روان درمانی يا مشاوره، اصلاح می شوند. بدانيد که شما راهی غير از اين نداريد. بنابراين، به طور جدی با همسرتون صحبت کنيد که اگه علاقه مند به حفظ اين زندگی هست، بايد حتماً راضی بشه تا به مشاور رجوع کنيد. به اين اميد نباشيد که چنين رفتارهايی "خودبخود" در آينده بهتر خواهند شد يا مثلاً معجزه ای رخ خواهد داد. اگر اين رفتارها رو الان درمان نکنيد، در آينده مشکلات خيلی بيشتری برای هردوی شما به وجود خواهند آورد.

من ايمان دارم شما می تونيد مشکل تون رو حل کنيد! موفق باشيد.