احساس شرم برای جراحی

سلام دوست عزیز

ذهن ما به خوبی میتواند به پشتوانه تربیت و فرهنگ ما را بازی دهد.

 قدم اول، کنار گذاشتن این حس است. شما نباید از اینکه احساس گناه می کنید احساس گناه کنید! اگر خودتان را از فکر کردن آن رها کنید، می توانید براحساس عذابی که دارید چیره شوید و با احساسات منفی خود کنار بیایید.

هیچ اشکالی ندارد که شما این احساسات را تجربه میکند بنابراین اولین گام پذیرش است اینکه اجازه دهید این افکار وقتی به ذهن شما می آیند احساساتش را تجربه کنید با خود بگویید موقعیت من طوری بود که دکتر بدن مرا دیده، و این باعث احساس شرم در من شد که ناراحتم میکند، چه افکاری به ذهتنون رسیده، با این فکر چه تغییراتی در بدن خود حس می کنید و چه رفتاری دارید. با مکتوب کردن این فرایند می توانید ذهن خود را بشناسید و بدون سرکوب کردن با احساسات خود مواجه شوید. و در حال و اکنون باشید.

یکی دیگر از اتفاتی که در ذهن می افتد این است که ذهن ما بعضی مسایل را به نفع آموخته های پیشین خود تحریف می کند انگار هرچی که میخواهیم حس ما را تایید کند میبینیم مثلا برای تایید حس شرمتان با خود میگویید وای دیدی آبروم رفت دیدی چه کار بدی کردم واقعا اتفاق شرم آوری  بود این افکار تحریف شده اند.

برای شناسایی افکار تحریف شده آنها را بنویسید و شواهد تایید کننده و رد کننده آن را بنویسید مانند یک قاضی شوید و قضاوت کنید آیا واقعا فکرتان درست است یا خیر. وقتی احساس گناه می کنید با خودتان کاملا منطقی صحبت کنید و به یاد داشته باشید که احساس عذاب در بیشتر مواقع غیرمنطقی است. به عنوان نفر سوم به قضیه نگاه کنید اگر دوستتان برای شما از این احساستش بگویید شما چه طور برخورد میکنید و چه چیزی به او خواهید گفت؟ آیا میگویید کار اشتباهی کرده و مقصر است یا محکومش میکند؟یا خواهید گفت بیمار بوده و این ممکن است برای همه پیش بیاید، دکتر محرم است و در ان موقعیت اورژانسی باید اجازه عمل به دکترها میداد؟

پایدار باشید🌹🌹🌹