رفتار صحیح با دختر 4 ساله

سلام
 ناراحتی شما با توجه به شرایطی که توضیح دادید قابل درک است. در ابتدا باید بدانید وقتی که کودک شما را عصبانی کرده‌ برای آرام کردن خود باید وقت صرف کنید. مثلا می‌توانید برای آرام کردن خود تا ده بشمارید یا چند تا نفس عمیق بکشید. به خود یادآوری کنید که کودکتان شما را سرمشق قرار میدهد، اگر مرتباً شما را در حال عصبانیت ببیند باور میکند که بدخلقی کردن یک روش قابل‌قبول حل مسئله است. اگرچه میدانم کنترل عصبانیت در ابتدا سخت و کسب این مهارت مستلزم تمرین و گذر زمان می باشد . وقتی احساس می کنید در حال عصبانی شدن هستید، یا کودک را از محلی که در آن هستید به بیرون بفرستید و یا خودتان بیرون بروید (ایجاد فاصله). چند دقیقه دور بودن از منبع عصبانیت، کمک کند تا آرام شوید و به صورت منطقی کنترل شرایط را در دست بگیرید، شما باید از موضع اقتدار و در عین حال با آرامش عمل کنید تا اوضاع خوب شود. وقتی با صبر و حوصله سعی کنید که آرام شوید و سپس از موضع قدرت با کودک خود برخورد کنید، در موقعیت بهتری قرار می گیرید. کاملا متوجه هستم که این مسایل شما را از نظر روانی تحت فشار گذاشته اما برای حل مشکل باید کمی روی خودتان کار کنید. 
در خصوص حرف گوش نکردن و لجبازی کردن برخورد قاطعانه اما با آرامش داشته باشید. در هنگام لجبازی از کوره در نروید، به او مستقیم بگویید که از کار او ناراحت هستید و هر کاری پیامدی دارد، و از عکس العملش نترسید. از چیزی که به آن علاقه دارد محرومش کنید، مثلا کارتون،قصه یا بازی و ... اما به او بگویید که دوسش دارید (محبت بی قید و شرط(. چون دلخوری ناشی از کم توجهی و بی محبتی شما هم میتواند باعث بروز لجبازی و پرخاش شود .
ممکن است بعضی اوقات به اشتباه تصور کنید که پدر ومادر خوب بودن یعنی اینکه نیاز فرزندتان را بلافاصله برطرف کنید، اما بدانید که این کار اشتباه است و گاهی تامین نیاز فرزند باید به تعویق بیفتد یعنی بلافاصله بعد از این که کودک خواسته اش را مطرح کرد، نباید نیازش برآورده شود. این رفتار باعث می شود که کودک متوجه بشود که والدینش صرفا برای برآوردن نیازهای اون نیستند و ارزشی فراتر دارند و هم یاد می گیرد که برای رسیدن به نتیجه، نیاز به فرصت دارد. مثلا، اگه در حال انجام کارهای شخصی تان هستید و فرزندتان در آن لحظه از شما میخواهد که باطری اسباب بازی اش را عوض کنید؛ باید اجازه بدید دقایقی منتظر بماند. با احترام و جدی به او بگویید الان کار دارید و نمی توانید خواسته او را برآورده کنید، اما پس از کارتان تعویض باطری را حتما براش انجام خواهید داد. کودک باید یاد بگیرد که برای رسیدن به خواسته هاش باید گاهی منتظر بماند.
در مورد اینکه چطوری فرمان دهید که به حرفتان گوش کند مواردی هست که باید رعایت کنید. فرمان شما باید روشن باشد یعنی دقیقا بگویید چه کاری بکند (مثلا نگید برو اتاقتو مرتب کن بگید برو اسباب بازیاتو بریز توی سبد). دستور شما باید کوتاه باشه. هر چی طولانی تر باشه احتمال اجرا کمتر است (مثلا نگید قرار بود از بیرون میای بری لباستو عوض کنی بگید عزیزم لباس!). فرمان های قابل اجرا برای انجام کار صادر میشود نه برای انجام ندادن (مثلا نپر روی مبل بپر بغل بابا). آدم به لحاظ روانی از چیزی که منع می شود، تحریک می شود و انجام می دهد پس به جای اینکه بگویید انجام نده و نکن بگویید چه کاری انجام بدهد.
وقتی که کودک شما نا آرام میشود می توانید از ترفند زمان دادن استفاده کنید. با این ترفند کودک میتواند خودش تا حدی بهانه گیری هایش را کنترل کند. کودک خود را در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (5 دقیقه) بگذارید. این مساله کمک میکند تا خودش را آرام کند. به او توضیح دهید که چه کاری می کنید: " زمان می دهم تا آرام شوی و مامان اینجا منتظر توست". اگر نخواست که آنجا بماند با قدرت اما نه با بداخلاقی او را در مکان (که امن و روشن) موردنظر نگه دارید و دنبال کار خود بروید و به هیچ وجه نگاهش نکنید و بگذارید با خودش کنار بیاد.
شاد و موفق باشید