با سلام
پسرم در کل بچه خوبی هست . با بچه های اقوام منظورم خواهر و برادرهای خودم و همسرم خوب بازی می کنه اما وقتی میریم پارک تا بچه ها رو می بینه مشتش رو گره می کنه و اخماش توی هم شروع به گفتن کلمات تحریک آمیز می کنه ، اون بچه ها هم فکر می کنن الانه که پسرم له شون کنه و پسرم و میزنن! بعدشم گریه و ... هرچی قبل از ورود به پارک برای پسرم توضيح میدم که مادر ،بچه ها خوبن و دوستت دارن به خرجش نمیره که نمیره. نمیدونم چیکارش کنم!
اطلاعات تکمیلی
سن30جنسیتزنشغلخانه داروضعیت تاهلمتاهل
با عرض سلام و وقت به خیر:
دوست عزیز شاید دلیل این برخورد فرزند شما با همسالان ناآشنا به دلیل عدم توانایی برقراری ارتباط با آنها باشد. فرزند شما با خاله زاده ها و عمه زاده ها و... ارتباط خصمانه ندارد چون با آنها آشناست و راه ارتباط با آنها را می داند. اما وقتی در جمع همسالان نا آشنا قرار می گیرد راه برقراری و ارتباط با آنها را نمی داند و متاسفانه روابطش با آنها دچار همین سیکل معیوبی شده که ذکر کردید.
به شما پیشنهاد می کنم:
-دست از نصیحت کردن کودک بردارید و به جای این که او را از دعوا کردن منع کنید، به او آموزش دهید که چه کاری انجام دهد. مثلا به جای این که بگویید : به بچه ها نگو می خوام بزنمتون به او بگویید: به بچه ها بگو سلام
و در همان شرایط او را ترقیب و تشویق کنید که این کار را انجام دهد.
-خیلی اوقات بچه ها اگر آموزه های ما را انجام نمی دهند به دلیل لج بازی نیست آنها حافظه کوتاه مدت ضعیفی دارند در نتیجه ممکن است آموزه های ما را فراموش کنند. در نتیجه برای جلوگیری از این اتفاق سعی کنید آموزه هایتان تصویری باشند. مثلا تصویر او را در پارک بکشید که دارد به بچه ها سلام می کند. و این تصویر را به دیوار اتاق بچسبانید و روزی چند بار آن را با هم بخوانید.
-از قبل به کودک بگویید اگر با بچه ها دعوا کند او را از پارک بیرون می آورید. و در صورت وقوع رفتارهای منفی اش سریع او را از محیط خارج کنید.
-متعاقبا در صورت ارتکاب رفتارهای مثبت آموزش داده شده سریع او را تشویق کنید.
سربلند باشید مثل شمشاد
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید