گریه و بیقراری پسر دوسال و هشت ماهه

مادر عزیز سلام
با توجه به سن پسر شما باید بگم که بیشتر بچه ها در این سن به دلایل مختلف مقاومت و لجبازی دارند که گاهی آنرا در قالب گریه و نا آرامی نشان می دهند.نا آرامی و گریه شدید ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد مثل درد جسمی ، ترس از مورد توجه قرار نگرفتن و ناکامی در انجام فعالیت. ناراحتی ، ترس و اضطراب کودک باید درک شود و به خاطر جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن سرزنش نشود چون این کار اعتماد به نفس کودک را گرفته و باعث تشدید رفتارهایش میشود.
پیشنهاد می کنم که سعی کنید در این مواقع آرامش خود را حفظ کنید و سعی کنید شرایطی که باعث این رفتارها می شود را بررسی کنید، مثلا آیا در جمع به او بی توجه بودید و او برای جلب نظر شما، این واکنش را نشان می دهد؟! و یا اینکه شرایط جسمانیش خوب است؟ عوامل موثر بر این رفتار را شناسایی کنید و در صدد رفع آن ها بربیاید و بدانید که دلخوری ناشی از کم توجهیه شما باعث بروز لجبازی و پرخاش میشود پس تا جایی که میتوانید به او توجه و محبت بی قید و شرط داشته باشید.
حالت پرخاش و کتک زدن و لجبازی وضعیت معمولی ست که بیشتر والدین با این مساله درگیر هستند، اما در این موقعیت باید در نظر داشته باشید که نباید تسلیم او شوید. برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید، از کوره در نروید و به او مستقیم بگوید که از کارش ناراحت هستید و هر کاری پیامدی دارد ، و از عکس العملش نترسید. از چیزی که به آن علاقه دارد محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. محروم کردن از چیزی که علاقه دارد راهکار مناسبی است تا رفتار نادرست به مرور از بین برود.
اگر در این سن به نیازهای عاطفی کودک پاسخ داده نشود دچار بی‌اعتمادی شده و این عدم اعتماد در بزرگسالی باعث شک، کم‌رویی و خجالتی شدن میشود.. اینکه کودک شما مدام گریه می‌کند، ممکن است نشانه ی اضطراب از دست دادن مادرش باشد که رفتاری ست طبیعی و باید دوره ش طی شود. اما وقتی کودک شما گریه و بی‌قراری می‌کند اگر بخواهید همیشه فقط با بغل کردن یا انجام دادن خواسته اش مثلا ترک کردن محیط او را آرام کنید، اشتباه است. زیرا وقتی این رفتار تکرار شود کودک شرطی شده و در واقع یاد میگیرد که هر وقت گریه کند، والدینش او را بغل می‌کنند و از شرایطی که دوست ندارد او را بیرون میبرند. وقتی کودک به این روند عادت کند مقاومت شما در مقابلش باعث گریه شدیدترش می‌شود.
به شما پیشنهاد میکنم ازچند ماه بعد کودک خود را به مهد ببرید چون سه سالگی بهترین زمان ورود به مهد است که کودک جدایی را تجربه کند و با همسالانش بازی کند و در جمع غریبه ها باشد . مهم‌ترین تاثیر حضور کودک در مهد، اجتماعی شدن می باشد. در مهدکودک، زیر نظر روان‌شناسان و کارشناسان کودک، آموزش‌های استاندارد به کودک ارایه می‌شود و روند رشد اجتماعی به درستی شکل می‌گیرد .
شاد و موفق باشید