شیطنت کودک دو ساله

سلام دوست عزیز

تشکر از اینکه سوالتون رو با ما در میان گذاشتید 

اینکه به  یک کودک 2ساله بگوییم عصبی هست یعنی شناختی از خصوصیات رفتاری یک کودک نداریم 

حس تملك در كودك دو ساله بسيار قوي است. كودك در اين سن احساس مي كند هر چيزي كه در اطراف او مي باشد، به او تعلق دارد و بايد تحت اختيار او باشد . كودك در اين سن، اين جمله را درك نمي كند  که این کار رو نکن نزن 

مهم ترين كار در بر طرف كردن مشكلات رفتاري كودكان، بر قرار كردن ارتباط عاطفي با كودك است . کودک شما 2سال بیشتر ندارد وراههای ارتباطی با همسالان را نمیداند 

شرکت در کارگاههای مادر و کودک بسیار میتواند به شما کمک کند 

حتما در طول روز یک ساعت با او بازی کنید و به نوعی بازی کردن را به او یاد دهید (میتوانید در بازی مفهوم دوستی . وسایلش را به دیگران دادن و ... را با قصه و نمایش یاد دهید)

كودكان از نوع برخورد اطرافيان، واكنش بعدی را انجام مي دهند؛ بهتر است گاهی در مقابل برخی از رفتارها و واكنش های او بی تفاوت باشيد تا آن رفتار در کودکتون حذف شود گاهی  توجّه شما خود به خود باعث تقويت رفتار در كودك می شود  به عنوان مثال وقتي كودك مي بيند شما در برابر جیغ زدن او برآشفته شديد تازه ياد مي گيرد كه براي آشفته شدن شما بايد چه كند.

 زمينه بروز اين گونه رفتارها را در فرزند خود كاهش دهيد. به عنوان مثال اگر احتمال میدهید  زماني که با تندی با او برخورد می شود او شروع به جیغ زدن مي کند، سعی كنيد خود و ديگران چنين رفتاری با او نداشته باشيد.

با توجّه به موقعيّتی كه او اقدام به جيغ زدن مي كند، سعی نماييد در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جاي تنبيه كلامی و رفتاری براي كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گيريد. به اين صورت كه پس از اقدام وی به جيغ زدن، به او اجازه ندهيد با اسباب بازی، بازی نمايد. به او توضيح دهيد كه چرا او را از اسباب بازي هايش محروم كرديد. او را از اسباب بازي هايش دور كنيد تا مهلت يابد كه دريابد چرا او را از اسباب بازي هايش، دور نموده ايد ( براي مدت زياد او را از اسباب بازي ها دور نكنيد؛ زيرا در اين صورت فراموش مي كند كه چرا چنين رفتاري با او داشته ايد). به وی بگوييد كه اگر به شما قول دهد كه ديگر اين كار را تكرار نكند او را به محل بازی باز می گردانيد.

 يكی از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه كودك به اين نتيجه می رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدی نمی شود، بلكه تقويت هم می شود. مثلاً والدين گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهای كودک خود را ندارند يا از رفتارهای پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی كودک سريع او را به خواسته‌اش ميی رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه كودك ياد مي‌گيرد برای رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگری كند. گاهي هم كودك تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده، پرخاشگری می كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش می رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش می دهند. پس بايد مراقب باشيد كه با رفتار خود موجب تقويت رفتار منفی در او نشويد.

 اگر بد رفتاری كودک نشانه اعتراض وی است؛ به او و اعتراضش گوش دهيد؛ زيرا گاه بد رفتاری در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. اين نوعی رفتار تلافی جويانه است كه برخی از كودكان در پيش مي گيرند؛ زيرا احساس مي كنند فقط با اينگونه رفتارها است كه می توانند نارضايتی خود را نشان دهند.

 در موارد عدم جيغ زدن ، رفتارهای مثبت كودک مورد تشويق و توجه قرار گيرد. جهت تقويت رفتارهای مثبت مي توان از جدول رفتاری و امتياز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او بايد بيشتر بصورت ديداری باشد تا بتواند بفهمد. يعني قرار گرفتن و بالا رفتن امتيازات را ببيند.

. در مخالفت های خود با كودک ، دقت داشته باشيد كه پای « نه گفتن » خود بايستيد تا كودك تصميمات را جدی بگيرد. جديت شما ، آرامش و امنيت را براي كودک به ارمغان مي آورد.  (در تربيت او كم نه بگوئيد اما محكم).

آنچه مي گوييد واقعی و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه كار خوبی انجام داد و به او قول هديه داديد ، بايد سر موقع هديه اش را به او تحويل دهيد. اين كار باعث مي شود كه فرزند روی حرف والدينش حساب باز كند و براي تقويت رفتارهاي خود و جلب رضايت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به كار گيرد. اما اگر به او قول دهيد و در عمل به قولتان ، سستی به خرج دهيد ، كودك به حرفتان اعتماد نمي كند و كم كم نسبت به انجام كارهاي مفيد و خوب بی رغبت مي گردد. در مقابل اگر بچه كار اشتباه و عمدی را انجام داد و او را تنبيه محروميتي كرديد، بايد حتماْ تنبيه محروميتي خود را عملي كنيد . اگر اين كار را نكنيد ، كودكتان اين برداشت را مي كند كه انجام كارهای اشتباه تنبيهی را برايش به همراه ندارد و تنبيه های ذكر شده توسط والدين ، هرگز عملی نخواهد شد.

اگر كودک شما عصبانی است  شما در برابر او عصبانی نشويد.

سعی كنيد در دعواهای كودكانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نكنيد و اجازه دهيد كه خودشان مشكلشان را حل كنند.