وابستگی به شوهر و عدم اطمینان عاطفی

با سلام و خسته نباشید من 30 سالمه لیسانس مدیریت دارم و کارمند. یه ساله عقد کردم ازدواج دومم هست 4 سال پیش هم با یکی از اقوام نزدیکم 4 ماه عقد بودم بعد چون هیچ علاقه ای به ایشون نداشتم و با اصرار زیاد ازشون طلاق گرفتم و بعد با شوهرم آشنا شدم و سه سالی باهم دوست بودیم و الان عقد هستیم... من دو مشکل اساسی دارم و   شاید مشکل از خودم باشه اول اینکه به شدت به شوهرم وابسته هستم و توقع دارم ایشون هم مثل من باشن مثلا وقتی به خواهر یا خواهرزادش محبت میکنه من به شدت حسودیم میشه ایشون نسبت به من هم محبت دارن خیلی زیاد البته نه در جمع فقط با احترام رفتار میکنه توقع دارم هر کاری میکنه یا هر جا میره به من بگه چون من خودم هر جا که میرم محاله به ایشون نگم البته این بخاطر رفتار خودشون بوده چون تو دوران دوستی همیشه ازم میخواست بهش بگم یکی دو باری هم که بهش نگفتم به شدت ناراحت شد و دعوا کرد و گفت کات کنیم و این وابستگی که حس میکنم یه طرفه است اذیتم میکنه مثلا ایشون اگه کاری داشته باشن و منم کارشون داشته باشم یا پیامی داده باشم اول به کارهاشون میرسن بعد به من میرسن در صورتی که من حتی اگه حالم خوب نباشه سختم باشه بقیه ازم ناراحت بشن یا توبیخ بشم یا هر چیزی اول جواب درخواست شوهرم رو میدم بعد بقیه و خودم... مورد دومی که خیلی اذیتم میکنه یه اشتباهی کردم چند ماه پیش تلگرام شوهرمو چک کردم دیدم با خواهرش درباره من حرف زدن و پشت سرم حرفهای خوبی نزدن با این مضمون که من فقط به فکر آرامش خودم هستم و فاطمه به درک یا اینکه من طوری رفتار کردم که فاطمه بفهمه من خانوادم واسم مهمتره اولویتم شمایین بیخود میکنه بد رفتار کنه طلاقش میدم بخواد از گل کمتر به شما بگه و...  اینم بگم من خیلی با احترام با خانواده شوهرم برخورد میکنم و هیچ مشکلی هم تا الان باهم نداشتیم هم خودش میگه هم خانوادش واسه همین دیگه محبتهاش به دلم نمیشه چون اصلا انتظار این حرفها رو ازش نداشتم که پشت سرم بگه همیشه بهم میگفت ما باید بهم احترام بزاریم که بقیه هم همینطور رفتار کنن یا من همیشه پشت سرت خوبیتو میگم وقتی بهم محبت میکنه حس میکنم الکیه بهم میگه تو خود منی ولی من دیگه حرفهاشو نه اینکه از قصد نخوام باور کنم ولی واقعا باورم نمیشه همش فکر میکنم دوسم نداره  و الکی میگه و شاید یه روزی ولم کنه یا نهایتش واسش عادی میشم خیلی زود یا شایدم از شدت دوست داشتنه منه که پیشم مونده یا فقط وابستم شده آخه وقتی دلخورم یا ناراحت اصلا هیچ کاری نمیکنه تا آروم بشم از اول هم همینطور بوده وقتی بهش میگم میگه دست خودم نیست وقتی ناراحتی منم ناراحت میشم ولی این جوابش قانعم نمیکنه ممنون میشم بهم راهکار بدین راستش فعلا شرایط مراجعه پیش مشاور هم ندارم ضمنا شوهرم 32 سالشه لیسانس حقوق و کارش هم آزاده مربوط به رشته ش