با سلام. یک پسر شش ساله دارم شیطونه و با وجود تذکرهای مکرر اشتباهاتش رو تکرار میکنه.مثل پرت کردن مثل کتک زدن الکی پسرخالش که چهار سالشه.پدرش گاهی عصبانی میشه و تنبیه ش میکنه.مشکل من تنبیه نادرست همسرمه.دیشب پسرم قوطی شیر به صورت پدرش زد.همسرم به سمت پسر حمله کرد با عصبانیت شدید و بعد پسرم رو در حالیکه بالا گرفته بود پرتش کرد روی زمین.خیلی صحنه بدی بود.گاهی با پاهای سنگینش روی دستان کوچک بچم رو فشار میده.همسرم ساعت چهار پنج از سرکار میاد بهش میگم تو که فرصت داری بشین یکم مطالعه کن سرچ کن ببین چطور میشه با پرخاشگری و لجبازهای بچه برخورد کرد.اما اینکار رو نمیکنه به جاش میشینه گیم بازی میکنه.من همسرم را جدا از رفتادرش با بچه مرد عاقلی نمی بینم .حرفای من رو قبول میکنه ولی فراموش میکنه و دوباره تکرار.یک بار به مشاوره گفتم میگفت تو هفتاددرصد مسایل رو درک میکنی و شوهرت چهل درصد.و حالا فرزند دوم میخواد.بهش گفتم تا یک ماه بهت فرصت میدم ببینم میتونی عصبانیت خودت رو کنترل کنی میتونی آرامش داشته باشی گفت باشه اما بازهم فراموش کرد و تکرار.به نظر شما با وجود چنین همسری آوردن بچه درست است؟به نظر من اشتباهه محضه چون ظلم به بچه اولمه.حتمن با بچه برخوردش بدتر میشه.گرچه پسرم هم میگه مامان نی نی بیار ولی من عاقلانه نمیبینم.امروز به همسرم گفتم من که به تو امیدی ندارم تو سن چهل سالکی عقلت بیشتر از این بشه اما به پسرم امید دارم تا سن ده سالگی عقلش بیشتر بشه.پس تا اون موقع صبرکن برای فرزند دوم.من نمیتونم هرروز شاهد درگیریهای تو و بچت باشم.از طرفی دوست ندارم فاصله سنی بچه ها زیاد باشه موندم چه کنم.لطفا راهنمایی ام کنید
دوست عزیز رفتارهای خوب و بد هر دو به وسیله پاداش گرفتن و توجه تقویت میشن بنابراین وقتی کارای اینچنینی از کودک سر میزنه باید اطرافیان بی توجهی کامل نشون بدن در واقع توجه اطرافیان منجر به تثبیت و پر رنگ شدن این رفتارش شده.طوری که کودک فک کنه اصلا کارش رو ندیدن نه اینکه واکنش نشون بدید .بنابراین تا یک مدت فقط به رفتارای مثبتش توجه کنید و به شدت بهش پاداش کلامی و مادی بدید تا زمانی که بستر برای قانون گذاری در مورد رفتارهای منفیش اماده بشه.وقتی میگیم رفتارهای منفیش رو نبینید یعنی حتی با حالت چهره هم واکنش نشون ندید و انگار وقتی داره بدخلقی میکنه و یا عصبی میشه شما نمیبینیدش چون با تمام این کارا میخواد توجه شما رو جلب کنه در عوض وقتی با خوش اخلاقی کاری رو میکنه به شدت بهش پاداش بدید و تشویقش کنید که چه پسر مهربون و با اخلاقی یا صحبتای مشابه
پیش نیاز تمام کارهایی که گفتیم اینه که شما و همسرتون توافق داشته باشین در مورد هر شیوه تربیتی که به کار میبرین و الا اینکه کودک شما متوجه بشه شما و همسرتون اختلاف نظر دارید موقیت رو برای خودش فرصت میبینه و سوء رفتارش بیشتر میشه بنابراین توصیه اکید میکنم که برای رفتارهای همسرتون و رسیدن به تفاهم نسبی به دلیل نقش پر رنگی که در سلامت روان کودکتون خواهد داشت ، حتما به زوج درمانگر مراجعه کنید و این اقدام قطعا باید قبل از هر گونه تصمیمی برای ورود فرزند دوم باشد.
پایدار و سرافراز باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید