ترس از بی آبرويی و شقاوت در دنيا و آخرت

من به ظاهر مذهبی ام مثلا نماز ميخونم به ائمه احترام ميذارم ، محرم نامحرمی برام مهمه ، محجبه ام و حجاب لبنانی دارم تا جايی كه بتونم نگاه به نامحرم نميندازم بخصوص وقت هاييكه خانم يا آقايون عكس العمل منو در برابر نامحرم زير نظر گرفتن، و ...

نميدونم اينكارها از ته دل هست يا نه 

خدا قبول ميكنه ؟ 

بنا به اتفاقی كه دو سال پيش افتاد به لطف خدا خادم امامزاده شدم 

ولی ميترسم ميترسم ميترسم

از همه فراری شدم نميخوام كسی بفهمه خادم شدم 

ميترسم كار اشتباه منو بذارن به حساب خادمی

اصلا كسی كه مانتويی هست ازش توقعی ندارن و اگه همين خانم محجبه بشه يجوری خدا بهش عزت ميده كه آدم حسرت ميخوره ولی خدا نكنه ماها يه كاری كنيم كه اشتباه باشه

ميترسم از وقتی كه خدا بهم همسری بده كه توی راه اسلام همنشين خوبی برام نباشه

ميترسم از بي آبرويی

حالم خوش نيست

ميترسم از وقتی كه دختردار بشم و دخترم آدم نباشه و همه رو بذارن بحساب من يا پدرش ديدم كه ميگم

كجا پناه ببرم؟ اگه يه روز رابطم با اهل بيت قطع بشه چی؟ 

به كدوم استاد اخلاق پناه ببرم ؟ 

ميترسم اين راه خادمی و حوزه و ... راهی باشه تا من به ذلت برسم و بشم روو سياه

ميترسم اگه توی اين راه بلغزم

نه مادر مذهبی دارم نه پدر مذهبی معمولين

مادرم كه همراه باد ميلرزه

نماز اصلا نميخونه

حتی موقعی كه باردار بوده نماز نميخونده

اونوقت من چطور ميتونم آدم بمونم

ميترسم مثل خيلی از خانمها كه به چهل سالگی ميرسن عقايدم عوض بشه و آخر پيری مست بازي هام شروع بشه

من ميترسم آرامشم گرفته شده

ناشكری نميكنم ولی حال دلم خوش نيست