وابستگی شدید کودک 19 ماهه

23101

با عرض سلام:

دوست عزیز بعد از خواندن سوال شما آرزو می کردم کاش دو سال و نیم پیش با شما آشنا میشدم، زمانی که هنوز باردار نشده بودید.اگر در یک جمله بخواهم منظورم را بگویم این عبارت مناسبترین عبارت می باشد: (( یک نسخه برای همه جواب نمی دهد.))

خیلی اوقات والدین با مسایلی مشابه مشکل شما به ما مراجعه می کنند بعد که رابطه ی والد و کودک را بررسی می کنیم به این نتیجه می رسیم که رفتار و وابستگی کودک غیر عادی نیست بلکه نیاز به آزادی ، در مادر ، زیاد است. در نتیجه وابستگی کودک خردسال و نوپا را نمی تواند تحمل کند و این جاست که می گوییم : ((یک نسخه برای همه جواب نمی دهد)) یعنی علی رغم این که مادر شدن و دنیا آوردن فرزند از مهمترین کارکردهای خانواده است اما همیشه و برای همه زوجین این طور نیست.

این طبیعی است که کودک 19 ماهه به والد و مراقب خود بسیار وابسته است و همین طور طبیعی است که کودک 19 ماهه از سر کنجکاوی باعث خرابکاری های زیادی شود. البته من گفته ی شما را تایید می کنم که تنها نماندنش برای 15 ثانیه طبیعی نیست اما وقتی به قسمت دیگر گفته شما استناد می کنم، که می فرمایید : (( بسیار خرابکاری می کند و حتی با تذکر شما بیشتر هم این کار را می کند))، به این نتیجه می رسم که: رابطه والد و کودک آسیب دیده است، فرزند شما به این نتیجه رسیده است که من فقط زمانی توجه مادرم را دریافت می کنم که چیزی را بشکنم یا پرت کنم یا بریزم و هر آنچه که در ذهن شما مصداق خرابکاریست، بدون این که درکی از بد بودن این رفتارها داشته باشد. او فقط می داند این رفتارها توجه شما را به سمتش جلب می کند حتی اگر توجه منفی شما را جلب کند مثل تذکر دادن یا دعوا کردن.

او نمی تواند نبود شما را تحمل کند چون دچار اضطراب است. اضطراب از ترک شدن و دوست داشته نشدن. خیلی متاسفم که این رو بهتون میگم اما واقعیت این است که این اضطراب از رفتار خود شما ایجاد شده. شاید در رابطه تان به اندازه کافی به او عشق نداده اید.

پس اگر می خواهید زنجیره ی این رابطه ی غلط را بر هم بزنید، قبل از این که او با رفتارهای نادرست از شما طلب توجه کند، خودتان به او توجه کنید و برایش وقت بگذارید. رفتارهای درستش را ببینید و از آنها تشکر کنید، مثل زمانیکه خرابکاری نمی کند، مثلا به او یگویید: مرسی که این قدر خوب با اسباب بازیات بازی می کنی، تو بی نظیری و بوسه.

در انتها تکنیک زمان کیفی را به شما پیشنهاد می کنم:

‎                            ((زمان كيفى))

برای داشتن ارتباط خوب با فرزند خود باید زمان کیفی داشته باشیم.

در زندگی امروز به دلیل سبک زندگی و مشغله های زیاد والدین، پدر و مادر زمان زیادی برای بازی با کودکان ندارند و این موضوع به خودی خود،آرامش،ارتباط صمیمانه و خوب را تحت تأثیر قرار می دهد.برای جبران این خلأ می توان از تکنیک (( زمان کیفی)) استفاده کرد.

زمان کیفی به زمان مشخصی در روز گفته می شود که صرف بازی و ارتباط بین والد و کودک می شود.

باید و نباید های زمان کیفی:

-مدت آن از۱۵ تا ۳۰ دقیقه می تواند متغیر باشد.

-هر روز و در ساعت مشخصی اجرا شود

-ترجیحا بین یک والد و کودک اجرا شود، در صورت تمایل کودک می توان از والد دیگر هم دعوت کرد اما خواهر و برادرهای دیگر نه

-همان طور که از اسم این تکنیک مشخص است کودک باید طی آن کیف کند،پس به آن بازی یا فعالیتی بپردازید که کودک دوست دارد و به همان شیوه ای که او می خواهد (به شرط آن که معقول باشد و مخرب و آسیب زا نباشد)

-والدین اجازه ندارند از زمان کیفی به عنوان وسیله ای برای تنبیه یا تربیت کودک استفاده کنند،مثلا: ((چون امروز دیوار ها رو خط خطی کردی از زمان کیفی خبری نیست)) ️

-تنها در صورتی این برنامه حذف می شود که کودک طی اجرای آن به رفتارهای مخرب دست بزند، در آن صورت  می توانید به او بگویید: فکر کنم دوست نداری امروز با هم زمان کیفی داشته باشیم ،پس انجامش نمی دیم، و محل را ترک کنید.

-طی اجرای برنامه تمام فکرها، برنامه ها، و کارها را متوقف کنید و فقط با کودک باشید

-در ضمن حتما از کلمه ی زمان کیفی استفاده کنید و کودک را متوجه روند برنامه کنید.

سربلند باشید مثل شمشاد