آشنایی با اختلال اوتیسم

کابر گرامی سلام.
اوتيسم طيفی از اختلالات است. در اصطلاح کلی، به اين معنی است که فرد می تواند دارای يک اتيسم خفيف يا خيلی شديد باشد.

اُوتيسم چيست ؟

بیماری اوتیسم (درخودماندگی یا Autism) یکی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از 3 سالگی) ظاهر می شود. هرچند علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم برتوانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط کودک، تاثیر می گذارد.

بنظر می رسد كه يک اختلال در سيستم عصبي كه باعث عدم عملكرد صحيح مغز می شود در ايجاد اين بيماری مؤثر می باشد. تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم در حال رشد است. هرچند درمان و شفای کاملی برای درمان اوتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و بموقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.

اين اختلال در بيماران اُوتيستيک باعث می شود كه مغز نتواند در زمينه رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی به درستی عمل كند . كودكان و بزرگسالان اُتيستيک در زمينه ارتباط كلامی و غير كلامی ‍، رفتارهای اجتماعی ، فعاليتهای سرگرم كننده و بازی دارای مشكل می باشند .

اُوتيسم يكي از پنج بيماری می باشد كه در مجموع به آنها “ اختلالات نافذ رشد“ يا به اختصار “پی دی دی “ می گويند. اين پنج بيماری عبارتند از : اُتيسم ‌، اختلال آسپرگر ، اختلال عدم تمركز دوران كودكی ، اختلال رِت ، و اختلالات نافذ رشد كه با معيارهای بيماري های ذكر شده مطابقت ندارند.

علایم اوتیسم شامل:

تاخیر در یادگیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن.

کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.

انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صرت تغییر برنامه روتین زندگی.

ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن.

ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات.

حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.

عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.

رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.

کودکان مبتلا به اوتیسم در رفتار با دیگران مشکل داشته باشند. زمانیکه این کودکان بزرگتر می شوند بعضی از آنها ممکن است بیشتر علاقه ارتباط با دیگران داشته و کم تر دچار پریشانی شوند. بعضی دیگر تقریبا سبک زندگی نزدیک به سبک زندگی سالم و عادی دارند. با اینحال سایر این کودکان بازهم در مهارت های زبانی و اجتماعی دچار مشکل بوده و دوران نوجوانی و بلوغشان بیماری آنها را شدید تر کند.

اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری علم و مهارت کند بوده و بعضی از آنها نشانه هایی از هوش پایین را نشان می دهند. سایر کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری مشکلی نداشته اما در ارتباط اجتماعی، کلامی و زندگی طبیعی مشکل داشته باشند. تعدا کمی از کودکان مبتلا به اوتیسم بصورت بلقه توانایی های بالایی داشته و مهارت های مثال زدنی در بعضی از مهارت های خاص همچون هنر، موسیقی و یا ریاضی از خود نشان می دهند.

تشخيص اُوتيسم 

برای تشخيص اين بيماری هيچ تست پزشكی وجود ندارد. برای تشخيص اُوتيسم در يک كودک بايد رفتار ، ارتباط و سطح رشد ذهنی كودک به دقت بررسی شود . از آنجایی كه بعضی از علائم اين بيماری با بعضی از بيماري های ديگر مشترک است ممكن است متخصصين آزمايشها و تست های پزشكی متفاوتی را براي كودک تجويز كنند تا از وجود يا عدم وجود مشكلات ديگر در كودک مطمئن شوند.

با يک بررسی كوتاه در يک جلسه ممكن نيست كه بتوان به طور قطع وجود اُوتيسم را در كودكی ثابت كرد. مشاهدات والدين و بررسي كامل مراحل رشد كودک از لازمات تشخيص اُوتيسم در يک كودک مي باشد . در نگاه اول ممكن است كودک اُوتيستيک به نظر عقب مانده ذهنی ، دارای اختلال رفتاری ، دارای مشكل شنوائی و يا دارای رفتارهای عجيب به نظر برسد .البته ممكن است تمام اين علائم در يك كودک اُوتيستيک وجود داشته باشند كه اين امر خود باعث مشكلتر شدن تشخيص می شود

اُوتيسم يک بيماری روانی نيست. كودكان اُتيستيک قابل درمان هستند و نبايد از آنها قطع اميد شود و نيز بهتر است بدانيد كه هيچ عامل روانی شناخته شده ای نیست كه باعث بروز اُتيسم دركودكان شود .به هر حال در ابتداي امر بايستی معاينه دقيق و كاملی از كودک به عمل آيد زيرا به اين ترتيب می توان يک برنامه مناسب و دقيق براي كمک به كودک اُتيستيک و درمان او تهيه كرد