2794

سلام و عرض ادب دختر من سه سالو و دوماهشه و بنده خودم کارمندم و کارخوبی دارم و تحصیلاتم کارشناسی ارشده از پنج ماهگی دخترمو گذاشتم اومدم سرکار تا 18 ماهگی با خواهرم بود و بعدش تا الان پرستار داره همیشه شاد بود و مشکلی نداشت از نبودنم چون پرستارش رو دوس داره و میگه مهربونه به شیوه های مختلف ازش پرسیدم مشکلی نداره و دوسش داره چن وقت پیشا گاهی 11 12 شب هواشو میکرد میگفت زنگ بزن بیاد اما تازگی ها دیگه بدون من نمی مونه به شدت از نبودن من اذیت میشه با باباش با وجود مهربونی زیادش اصلا جور نیست و فقط من رو میخاد

مثلا امروز صبح پا شد گریه هرقدر پرستارش سعی کرد آرومش کنه نشد و من مجبور شدم بزارمش رو پام و بعد خوابید مدام میگه نرو سرکار و وقتی زنگ میزنم خونه داد میزنه و نمیزاره پرستارش جواب تلفنم رو بده گاهی میرم خونه راهم نمیده و گریه و بهونه الکی خیلی جدیدا بهانه گیر شده خیلی ناراحتم به کارم نیاز دارم اما این موضوع به شدت نگرانم کرده لطفا راهنماییم کنید ممنونم

پاسخ مشاور

مشاور روانشناسی کودک و نوجوان

 

با عرض سلام و وقت به خیر:

دوست عزیز تغییر رفتار کودک در مقابل فرد آشنایی که همیشه مورد علاقه و اعتمادش بوده مسئله ای نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. البته در این رابطه باید تمام جوانب را در نظر گرفت و تمام متغیرها را بررسی کرد.اما معمولا به خانواده هایی که فرزندشان را در منزل با پرستار تنها می گذارند پیشنهاد میشود که در منزل دوربین نصب کنند.

پیشنهاد من به شما:

1)به بازیهایش دقت کنید، معمولا بچه ها آنچه برایشان اتفاق می افتد در بازیهایشان منعکس می کنند. از او بخواهید که با شما پرستار بازی کند و شما نقش کودک و او نقش پرستارش را بازی کند. اگر مسئله ناخوشایندی برایش از جانب پرستار رخ داده باشد احتمالا در بازیش آن را انعکاس می دهد.( شاید مسئله موضوع چندان مهمی نباشد اما او را آزرده خاطر کرده باشد.)

2)هر چه سریعتر در منزل دوربین نصب کنید

3)اگر بررسی هایتان در مورد پرستار نتیجه منفی ای را اثبات نکرد و تقریبا مطمئن شدید که مشکلی از جانب ایشان رخ نداده، پس در مواقع بی قراری و بهانه گیریش با او کاملا قاطع و جدی برخورد کنید.مثلا هنگام جدایی از وی برای رفتن به محل کارتان او را ببوسید و به او بگو یید که او حتی اگر بیشتر هم گریه کند باز هم شما به محل کارتان خواهید رفت و البته مثل همیشه در زمان مشخص به منزل باز می گردید و سپس بدون معطلی و خیلی سریع از او خداحافظی کنید و منزل را ترک کنید.

4)تکنیک زمان کیفی را انجام دهید

                            ((زمان كيفى))

برای داشتن ارتباط خوب با فرزند خود باید زمان کیفی داشته باشیم.

در زندگی امروز به دلیل سبک زندگی و مشغله های زیاد والدین، پدر و مادر زمان زیادی برای بازی با کودکان ندارند و این موضوع به خودی خود،آرامش،ارتباط صمیمانه و خوب را تحت تأثیر قرار می دهد.برای جبران این خلأ می توان از تکنیک (( زمان کیفی)) استفاده کرد.

زمان کیفی به زمان مشخصی در روز گفته می شود که صرف بازی و ارتباط بین والد و کودک می شود.

باید و نباید های زمان کیفی:

-مدت آن از۱۵ تا ۳۰ دقیقه می تواند متغیر باشد.

-هر روز و در ساعت مشخصی اجرا شود

-ترجیحا بین یک والد و کودک اجرا شود، در صورت تمایل کودک می توان از والد دیگر هم دعوت کرد اما خواهر و برادرهای دیگر نه

-همان طور که از اسم این تکنیک مشخص است کودک باید طی آن کیف کند،پس به آن بازی یا فعالیتی بپردازید که کودک دوست دارد و به همان شیوه ای که او می خواهد (به شرط آن که معقول باشد و مخرب و آسیب زا نباشد)

-والدین اجازه ندارند از زمان کیفی به عنوان وسیله ای برای تنبیه یا تربیت کودک استفاده کنند،مثلا: ((چون امروز دیوار ها رو خط خطی کردی از زمان کیفی خبری نیست))

-تنها در صورتی این برنامه حذف می شود که کودک طی اجرای آن به رفتارهای مخرب دست بزند، در آن صورت  می توانید به او بگویید: فکر کنم دوست نداری امروز با هم زمان کیفی داشته باشیم ،پس انجامش نمی دیم، و محل را ترک کنید.

-طی اجرای برنامه تمام فکرها، برنامه ها، و کارها را متوقف کنید و فقط با کودک باشید

-در ضمن حتما از کلمه ی زمان کیفی استفاده کنید و کودک را متوجه روند برنامه کنید

سربلند باشید مثل شمشاد

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha