عشق نافرجام

سلام دوست عزیز
دوست داشتن کسی که هیچ علاقه ای نسبت به ما ندارد و هیچ میل و رغبتی برای برقراری ارتباط به ما نشان نمی دهد با نومیدی و درد و رنج عاطفی زیادی همراه است. ومن شرایطی رو که دارید تجربه میکنید رو درک میکنم
گفتید نمیتونید ایشون رو فراموش کنید اتفاقا یکی از پیشنهاداتی که ما داریم اینه که سعی نکنید فراموش کنید
در روان ما چیزی به عنوان فراموش کردن وجود ندارد. در واقع ناخودآگاه ما، مسئولیت افکار و خاطراتی که به گمان خودمان فراموش شان می کنیم را برعهده می گیرد و آنها را در خود نگه می دارد. پس اگر می خواهید دوری از او شما را آزار ندهد، به «فراموش کردن» رو نیاورید.
اتفاقی که افتاده است را بپذیرید و حتی به خاطرش ناراحت باشید. این حق شماست که برای از دست دادن فردی که در زندگی تان تاثیرگذار بوده است، غمگین باشید
اگر سوگواری شما برای این از دست دادن بیش از اندازه طول کشیده است، باید به دنبال دلیل این اتفاق در خودتان بگردید. آن فرد چه ویژگی هایی داشت که نمی توانید از او بگذرید.به  چه چیزهایی در رابطه با ایشان  رسیده بودید که نمیتونید از آن  بگذرید از خودتان بپرسید که چرا نمیتوانید او را فراموش کنید احتمالا در کنار ایشون نیازی در شما ارضا میشده که الان اذیت میشید  و تا به دنبال راهی تازه برای پاسخ گویی به آن نیاز نگردید، نمی توانید برای زندگی تان قدم تازه ای بردارید.
این واقعیت را فراموش نکنید که ما قرار است در جریان زندگی مان خیلی افراد را از دست بدهیم. انسان از زمانی که به دنیا می آید تا زمانی که از دنیا می رود، قرار است بسیاری از نزدیکانش را از دست بدهد و روند طبیعی زندگی است. اما اگر این روند، شما را بیش از اندازه عذاب می دهد، باید از خود بپرسید «چرا من نمی توانم این از دست دادن را فراموش کنم و از سوگواری بیرون بیایم؟» طبیعی است که شما تا مدتی برای این فقدان ناراحت و پریشان باشید اما سوگواری طولانی مدت، آرام آرام تبدیل به افسردگی می شود و همه زندگی شما را در بر می گیرد.
آبا بودن این فرد در زندگی تان، منفعتی را به دنبال داشته است؟ برای مثال با او به شما خوش می گذشته یا باعث می شده چیزی از او یاد بگیرید؟ اگر این منفعت منطقی باشد، می شود از آن گذشت و پاسخ آن نیاز منطقی را در جای دیگری پیدا کرد. اما اگر یک نیاز کاذب دلیل دلبستگی بیش از حد شما باشد، با هیچ چیز نمی توانید آن را جایگزین کنید. تنها راه شما این است که در خودتان دلیل اصلی این دلبستگی را پیدا کنید

دوست عزیز یادتون باشه زمان به عقب باز نمی گرده. گذشته، گذشته است؛ چه خوب چه بد. در هر صورت دیگر جای برگشتی وجود ندارد. چیزی که هنوز شکل نگرفته، آینده است.

درک کنید که تغییرات بزرگ به زمان نیاز دارند. از تغییردادن خود نترسید، دیگران هرچه می خواهند فکر کنند، این زندگی شماست و فقط یک بار به شما داده شده است، پس آینده خود را خودتان بسازید.

به شما پیشنهاد میدم مقاله ای که درباره این موضوع در سایت نوشته شده و راهکارهایی که در این گفتگو به ان اشاره کرده ام را  مطالعه کنید
http://www.ninisite.com/article/6805/