مشكلات زناشويي

باسلام 

خانوم مريم علي قارداش

سلام خسته نباشيد در مورد مشكلي كه با همسرم داشتم شما سولاتي از من پرسيديد ، ما نزديك به ٣ سال هست كه ازدواج كرديم ، تو خونه خدا روشكر مشكلي ندارم همسرم خيلي صبور وخيلي باگذشت ، فرزندي هم ندارم ، وازدواج با اشنايي خيلي كوتاه بود كه ما ٩ سال پيش باهم يكسال دوست بوديم كه به خاطر علاقه زياد و تماس هاي زيادش ديدار هاي مكرر و امرو نهي كردناش از هم جدا شديم بعد ٦،٧سال دوباره هم ديگرو ديديم كه خواستگاري كردن و من هم همه چيز رو واگذار كردم به پدرم تمام شرايط رو توضيح دادم گفتم هرچي خودشون صلاح ميدونن كه با چند جلسه رفت و امد و تحقيقات ازدواج كرديم .  
مرسي از راهنمايتون .
من با همسرم صحبت كردم اما هيچ پاسخي نداره . همسر من مشكلش طرز فكرش مثال اينكه : من خودم خيلي عاطفيم طوريكه ميرم ميام همسرم و بوس ميكنم شب خوابه تو خواب بوسش ميكنم بدون اون نميخوابم بدون اون مسافرت نميرم طوري كه خوش ميگه از اين وابستگي ضربه ميخوري يكم برو دور شو بزار دوري تو احساس كنم دلم برات تنگ شه ، اما من واقعا نميتونم نه اينكه فقط همسرم من با خانوادم همين جوريم كلا خانوادگي ابراز احساسات ميكنيم اما من وقتي به همسرم ميگم تو چرا اين جوري نيستي خوب تو يه بار بي هوا بوسم كن ابراز احساسات كن ميگه پرو ميشي يا وقتي ابراز احساسات ميكنه ذوق ميكنم باهاش كلنجار ميرم ميگه دوباره بهت خنديدم پرو شدي .
بر عكس رابطه خواهر برادري ما كه خيلي وابسته ايم ، خانواده همسرم خواهر برادر از هم رو دربايسي دارن روشون نميشه باهم ديگه حتي دردو دل كنن طوري كه خواهر برادر عيد به عيد روبوسي ميكنن ، من رابطم با خانواده همسرم خوبه چون همسرم فرزند اخر وعزيزتر من هم جايگاهم با عروساي ديگه متفاوت تر اين كاملا حس ميكنم هم اينكه سنمون از همشون كمتره من٢٩ و همسرم ٣٠ ، شما گفتيد فرزند اخرو وابستگيش زياد بله من خودم همه اين هارو درك كردم وهيچ وقت مانع رفت امد همسرم نشدم ، حتي رفت امد من با خانواده همسرم بيشتر از خود همسرمه وهميشه هركاري در توانم بوده كردم ، كه فكر ميكنم زيادي محبت ميكنم .
اما همسر من اين كاراي منو وظيفه ميدونه .
مشكل اصلي من اينه كه عيد ميشه عزا ميگيرم چون همسرم اگه خانوادشون تصميم به سفر بگيره بايد با اونا دست جمعي بريم اگه نه بعد ميتونيم با خانواده من بريم كه من به شدت با اين مثله مبارزه كردم و براش جا انداختم كه بايد نصف با خانواده من نصف تعطيلات با خانواده تو ، كه البته هرزگاهيم عيد به عيد پافشاري ميكنه اما من كوتاه نميام .
خانواده همسرم اصالتا شاهرودي هستن وتهران زندگي ميكنن اما رفت وامدشون زياده ،مشكل من اينه چرا اين همه جتي ديدني اما ما همش بايد شاهرود باشيم به همسرم ميگم چرا نبايد يروز بگي ميخوايم بريم دوتايي اصفهان يا شيراز يا هرجا . مثل اينكه يبار پذيرفت . ما چند روزي شاهرود بوديم ازش خواهش كردم بيا ماكه ميخوايم جمعه بريم تهران ، يه روز زودتر بريم اولش پذيرفت پنج شنبه كه شد تا مامانش گفت نه نميخواد بريد بمونين همه باهم بريم به حرف مادرش كرد من شاكي شدم خوب چرا نبايد يبار ارزش قائل شي اهميت بدي به زنت كه خسته شده از اين جا چند روز مونده ميخواد يه روز زود تر برگرده ، يا براي مشكل ديگه محرم به محرم عذاب اور اين مراسم ها برا من عزا ميگيرم عيد به عيد محرم به محرم كه همش بايد بجنگم نزديك به اين ايام ميشيم شروع به صحبت و كلنجار رفتن ميشم باهمسرم .
محرم مراسم هاي خواصي دارن از ٦ محرم ميرن شاهرود منم همراهيش ميكنم اما ما خودمون تو تهران روز عاشورا مراسم داريم من دائم بايد بجنگم كه اين يه روز اخر تورو خدا من برگردون پيش پدر مادرم باشم ، اما ميگه اونا كه كاري ندارن ميگم باشه ندارن اما باز حضور ما دلگرمشون ميكنه ، اما زير بار نميره البته كه هي مامانشم ميگه نماخواد برين باشين ، اما من بارها باهاش صحبت كردم من كه همراه توام تنهات نميزارم همه جا پا به پاتم چرا يه بار به خواستم احترام نميزاري بگي منم باهاش همراه شم  ، خلاصه كه هميشه من بايد با جنگ و دعوا از شاهرود برگردم و به خواستم برسم ،
خيلي اذيت شديد ببخشيد پر حرفي كردم .