ناباروری شوهرم

دوست گرامی موضوع بچه دار نشدن همسر، تعادل رابطه‌ی زناشویی شما را بر هم زده است. (احتمالاً تصور می‌کنید به خاطر ایشان از داشتن فرزند محروم شده‌اید و احساس خشم می‌کنید).
شما باید صادقانه، آگاهانه و مسئولانه یک جایی تصمیم بگیرید که چه انتخابی می‌خواهید انجام دهید؟
آیا به زندگی مشترک بدون فرزند ادامه می‌دهید؟ یا جدا می‌شوید به این امید که دوباره فرد مناسبی برای ازدواج پیدا کنید و بچه دار شوید؟ انتخاب با شماست. البته در هر مورد مزایا و معایبی وجود دارد و برای تصمیم گیری واقع بینانه لازمست تمام زوایا و جوانب را در نظر بگیرید و ببینید مزایای کدام انتخاب برای شما بیشتر است؟ (البته راه‌های بینابینی هم وجود دارند مثل فرزند خواندگی یا برخی روشهای بارداری دیگر _ که اصلاً اشاره‌ای نکردید).
این تصمیم شماست و نخواهید دیگران برای شما (یا به جای شما) تصمیم بگیرند، چون در آن صورت دیگر تصمیمِ آنهاست، نه تصمیم خود شما.

در واقع آنچه موجب آشفتگی و رنج شما می‌شود، تردید درون‌تان است و کنجکاوی اطرافیان نمک روی زخم می‌شود. شما دنیای درون را بیرون می‌آورید و تصور می‌کنید به خاطر فضولی‌ دیگران رنج می‌برید، در صورتیکه این حرفها به خاطر تعارض و جنگ درونِ شماست که آزار دهنده می‌شوند. تصور می‌کنید با اجتناب از معاشرت با مردم آرامش بیشتری می‌یابید، بله ممکنست (موقتاً البته)، ولی مشکل واقعی درون شما وجود دارد نه بیرون.
توصیه می‌کنم برای حل و فصل تعارض‌تان از یک رواندرمانگر یا مشاور خانواده کمک حرفه‌ای دریافت کنید.