رفتار با عصبانیت همسر

دوست گرامی ما باید بین احساس خشم (حس درونی) و پرخاشگری (عمل بیرونی) تمایز قائل شویم. به عبارت دیگر تجربه‌ ی احساس خشم امری طبیعی و بهنجار است، اما عمل کردن در جهان بیرونی بر اساسِ احساس خشم یک دفاع ناپخته و ناسازگار است‌.
برای مثال، من نسب به یک رفتار یا گفتار همسرم احساس خشم می‌ کنم (بهنجار)، اما اگر نتوانم این احساس را درون خودم تجربه نمایم و ظرفیت درونی ام نسبت به تحمل و نگهداری این احساس محدود باشد، آنگاه آن حس را به جهان خارج پرتاب می‌کنم و دیگران را جای خودم مجبور به تحمل و نگهداری این احساس می‌کنم (کاری می‌کنم که دیگری را جای خودم عصبانی کنم) به همسرم توهین می‌کنم، او را تحقیر می‌کنم، لیوان را بر زمین می‌کوبم، فریاد می‌کشم .....

یکی از مهمترین اقداماتی که شما می‌توانید در جهت بهبود و اصلاح رابطه‌تان انجام دهید اینست که همسرتان را تشویق کنید در مورد احساس خشمش صحبت کند (حس خشم را به کلمه تبدیل کند) به جای آنکه آن را به عمل تبدیل کند (داد بزند، توهین کند....) و در قدم بعدی لازمست برای ایشان حد و مرز تعیین کنید. یکبار که حال رابطه تان خوب بود با مهربانی و آرامش با ایشان صحبت کنید و بگویید فکر می‌کنم اگر اینطور پیش برویم به مرور از هم فاصله بگیریم، و در سالهای بعدی شاید کمتر همدیگر را دوست داشته باشیم، یکی از چیزهایی که باعث فاصله افتادن بین ما می‌شود، نحوه‌ی ابراز خشم در رابطه ماست، لازم داریم روی این الگوی نابهنجار کار کنیم.... و بعد لابلای حرفهایتان خط قرمزهایتان را تعیین  کنید: وقتی عصبانی می‌شود نباید به شما توهین کند، داد و بیداد راه نیندازد، قشقرق به پا نکند....با هم قرار بگذارید موقع عصبانیت چه کارهایی نباید انجام دهید (از کجا به بعد دیگر چه کارهایی را نباید انجام دهید، از چه مرزهایی نباید عبور کنید).... در عوض به مدت نیم ساعت الی یک ساعت صحنه ‌ی دعوا را ترک کنید، به دو اتاق مختلف بروید،... به او این پیام را منتقل کنید که با حس او (خشم) همدلی می‌کنید، اما با برونی سازی خشم (رفتار کردن بر اساس خشم)، نه!!
تغییر الگوی قدیمی کمی زمانبر است اما با تکرار و مداومت اصلاح می‌شود‌.