از خانواده ام خسته شدم

من دخترم و با یک خانواده سمی زندگی می کنم .مامانم پسر بازه و دوست پسر داره و بابام معتاده و یک سال هست که طلاق عاطفی گرفتن و باهم زندگی نمیکنن.من با مامانم زندگی می کنم .یه برادر ۵سال کوچکتراز خودم دارم .فک و فامیل مادری و پدری ام آدمای مضخرفی هستن و خیلی از من خوش شون نمیاد و حس می کنم ازم تنفر دارن یا حسادت میکنن .نمیتونم با بابام زندگی کنم و شرایط بابام از مامانم بدتره.

مامانم از من بدش میاد و خیلی بهم حسودی می‌کنه و منو دوست ندارن ولی ارتباطش با برادرم خوبه .

دوست پسراشم مزاحمم میشن و منو اذیت می کنن.من از مامان و بابام بدم میاد و نمیتونم تحمل شون کنم .

می‌خوام کار پیدا کنم و برم خوابگاه .دانشگاه قبول نشدم و دیپلمه .دیگه چش دیدن شون رو ندارم و ازشون متنفرم و خوشم نمیاد ازدواج کنم و مردا رو شکل سرخر میبینم و نمیتونم بهشون اعتماد کنم .من تفکرات خاصی دارم و فمینیستم و اینکه افسردگی ندارم و شادم .تیپم متعارف ولی متفاوت با اوناست .کلا آتئست هستن خانواده مادر و پدرم ولی ادعای سنتی و مذهبی هارو درمیارن ولی من روشنفکر و مدرنم و فکر میکنم دارم حیف میشم .

میخواستم بدونم من مشکل دارم یا اونا؟

می‌خوام دیگه باهاشون زندگی نکنم .