بسیار متاسف هستم و کاملا درکتون میکنم.عزیزم یه سری نیروها از دست ما خارج هست یعنی نمیتونیم جلوشو بگیریم .اینم همینه دکمه بودن پدرتون دست شما نیست پذیرش خیلی سخت ایجاد میشه.بپذیریم عزیزمون ترکمان خواهد کرد...کی گفته شما باید قوی باشید ؟؟مگه شما جان آهنین دارید.شما هم نشان دهید که شکستید.شما هم غمتان را نشان دهید تا اطرافیان بدانند که شما هم مثل هر انسانی کم میارید ازتون درخواست میکنم که به روانپزشک مراجعه کنید تا دارو بحران شما را التیام بخشد.قبول کنیم این داغ برای همه ادمهاست. مثل مادری که بچه اش را در سقوط هواپیما از دست داده.مثل خواهر و برادری که صبح دیگه بیدار نشدند ..این جزئی از زندگی و تکامل ماست.خیلی سخت است اما زمان و دارو شما را کمک خواهند کرد که پذیرش کنید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید