خیلی ب طلاق فکر میکنم

من ده سال پیش ی خواستگاری داشتم و خوب چندباری اومد و رفت پسره از لحاظ شغلی و محل زندگی از من پایین تر بود اما چون هی ب بابام زنگ میزد و اصرار می‌کرد خوب بهش فکر میکردم اونم چون من اصلا محبتی از پدرم ندیده بودم و همش تحقیرم می‌کرد خلاصه بعد از ی سال من ب اون پسر پیام دادم چون شمارشو از گوشی بابام حفظ کرده بودم اونم تازه اتفاقی این طور شد و اصلا سر گوشی بابام نرفتم بلکه خودبابام گوشیشو بهم داد ک واتسابشودرست کنم و موقع پیام اومدن از طرف واتساب تو قسمت پیامکا اتفاقی پیام اونو دیدم ب همراه شمارش خلاصه من با پسره آشنا شدم و حدود ۸سال طول کشید تا بابام راضی شد و ما باهم الان عقدیم اما ی چند وقت بعد از عقد من خیلی پشیمون شدم همش ب طلاق فک میکنم البته این ک علاقه ای بهش ندارم هم بی تاثیر نیست اما خوب میگفتم مهم نیست مهم اینه ک اون دوستم داره اما الان ک میبینم برای سرزندگیمون رفتن تلاشی نمیکنه و همش ب فکر کارشه بیشتر مصمم شدم ب جدایی اما خوب میدونم بعد از طلاق هم وضعیت خوبی ندارم واقعا نمیدونم چیکار کنم من اون موقع ک عقد نبودم خواستگارای خوبی نداشتم چ برسه ب بعد از این ک طلاق بگیرم و انتظار خواستگار مناسب داشته باشم البته خدا شاهده برامم اصلا مهم نیست ک ازدواج کنم دیگه یا نه چون من تنهاییمو ترجیح میدم ب این زندکی بی عشق و علاقه همیشه ب خودم میگم شاید اگه بابام برای من ارزش و قربی قائل بود من الان خوشبخت بودم اینایی ک بهتون گفتم من اصلا در ظاهرم معلوم نیست وهمه فکر میکنن زندگی بی مشکلی دارم اما خوب چون فقط سرزنشم میکنن ب کسی چیزی نگفتم اما از شدت غم از داخل هزارتکه شدم و هزار تکه ای ک هر تکه اش ی گوشه اس و دیگه نمیشه جمعش کرد و باز کنار هم چید