هیچ حسی به هیچ چیزی ندارم هیچ چیز برام مهم نیست

زندگی ام داغون شده حال روحی خوبی ندارم همش بفکر مردن هستم

تو دوران بچگی که زیاد مقایسه و تحقیر شدم این باعث شده که تو جمع های فامیلی حضور نداشته باشم

وقتی قرار میشه جایی برم چنان تپش قلب میگیرم چنان بدنم یخ میشه حس میکنم الان از حال میرم

برای همین هیجا نمیرم و فقط تو خونه ام همیشه😔‌

دوست دارم معاشرت کنم ولی متاسفانه نمیشه

البته اینم بگم همیشه حس سرخوردگی دارم حس میکنم کافی نیستم اضافی هستم  برای هیچکس مهم نیستم 

مدواوم درحال خود خوری و گریه هستم

ترس از اجتماع دارم افسردگی دارم حتی یه کلمه هم حرف نمیزنم

داغوونم داغوون