دوست عزیز...یک طرفه همه فشارها رو متحمل شده اید و حتی بیشتر از توانتان..هم مرد بودید هم مادر خوانواده .الان درست گفتید توان ندارید الان همراه میخواهید ندارید الان تکیه گاه میخواهید ندارید .و ابن را بدانید در بیشتر خوانواده ها.مادر و یا خانم خوانواده اونقدر کار میکنه و جانفشانی میکنه.تمام مسئولیت هارو میپذیره که مرد خانه وقتی میبینه همه چی مرتب هست و آماده چرا باید همراهی کنه؟و در بک زمان اون خانم اون مادر تحلیل میره و ناتوان میشه.چون همه نقشی در خوانواده داشته.کاری رو انجام بدهید که ارامتان میکند خودتان تصمیم بگیرید ایا توانایی جدایی را دارید؟میتوانید خودتان را از نظر مالی حمایت کنید؟با یک مشاور به مشورت بنشینید تا بهترین تصمیم را بگیرید.وقتی حضوری از جانب همسرتان نمیبینید و حمایتی نیست و این همه سال تنها بودید و بدون محبت.مجبور نیستید ادامه بدهید.موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید