ُسلام من دختری بیست و شش ساله هستم که از بچگی یه لایه طاقچه مانند روی دندون جلو بالام بود که دکتر برام برداشت وقتی گفتم چیه فقط گفت رسوب مواد معدنی
و روی دندانها یم لکه های زرد هست نه این که یه دست باشه نه یه نقطش زده
از پانزده سالگی دندونام شروع کرد خراب شدن یکیشو همون سن خانوادم کشیدن و چون (البته میدونم اشتباهه )در خانواده ما زیاد اهل مسواک نبودن منم دختر کوچیکه و خیلی کم مسواک می زدم تا این که در سن بیست سالگی متوجه شدم کل دندونام خرابه دوتا به ریشه رسیده بودن و چندتا عصب کشی که هفده سالگی خراب بودند منم چون برام مهم نبود فکر می کردم همه همینطورین بیست سالگی خیلی بهم ریختم داغون شدم سوالم اینه که چرا برای من انقدر زود خراب شدند مال همه خواهر برادرام از بعد بیست سالگی خراب شد اما مال من از پانزده سالگی ؟ خودمم کمخونی شدید داشتم و تالاسمی مینور که بیشتر درمانمو سر اونا انجام می دادم حواسم به دندان نبود دارو کم خونی میخوردم و ویتامین د خونم کم بود تازه متاسفانه از بچگی گوشت قرمز لب نمیزدم مادرمم در سن سی و خورده ای چهل دندا مصنوعی گذاشت از هر کی پرسیدم میگه جنس دندونت خوب نیست یا کمبود کلسیم داری
کلسیم قطعا نمیدونم اما ناخنای شکننده و ریزش مو خیلی دارم
ُشرمنده کمی طولانی شد اما من سر دندونام افسردگی گرفتم فقط میخوام بدونم چرا چرا برای من انقدر زود ریخت آیا ربطی به ناپرهیزی و نخوردن گوشت قرمز و مشکلات من داره اونقدر حالم بده افسردگی گرفتم میخوام خودمو بکشم آیا تا حالا کسی شبیه من بوده ؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید