عزیز دل....اول اینکه برای کنترل استرس نیاز به مشاور حضوری و دارو دارید.با خودتان چه میکنید؟اینهمه تحقیر را از کجا آورده اید.به گونه ای با شما رفتار میشود که اضافه هستید.یکسری اتفاقات از دست ما خارج هست و باید پذیرش کنید شما حتی اگر الان یائسه هم نبودید نمیتوانستید بچه دار شوید .همین امشب اقدام میکردید برای بارداری.۳۷ سال فاصله سنی عدد کمی نیست.میدانم دوست دارید مادر شوید اما خیلی دیر سری به خودتان و وجود خودتان زدید.ازدواج نکردن و بچه دار نشدن فاجعه نیست.فاجعه روان شماست که آرام نیست.زندگی در جریان هست مثل رودخانه .نمیتوانی جلویش را بگیری.برای خودت برنامه داشته باش.ورزش..کتاب...رفتن به سینما..حمایت مالی از یک کودک یتیم.مسافرت با دوستان...همه و همه لذت هست که شما نمیبینی چرا که خودتان را در ازدواج کردن و نکردن حبس کردید.به جای اینکه خودتان را سرزنش کنید برای این روح شکسته.مرحم شوید و خوبی های زندگی را بادقت تر نگاه کنید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید