2794

قهر همسر

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 258 بازدید

سلام. من و همسرم ۱۵ سال از ازدواجمان می گذرد. همسرم اهل قهر نبود. ولی یکسال پیش سر یک بچه با هم دعوا کردیم. با وجود اینکه اصلا اهل حرف های ما مربوط نیستم اون روز بهش گفتم( البته ببخشید ) احمق بیشعور. قضیه از این قرار بود که جایی رفتیم بسیار شلوغ بچم که دست باباش بود ناگهان وسط جمعیت گم شد چنان استرس گرفتم و فقط اینطورف و آنطرف می دویدم از همسرم هم که می پرسیدم با تندی بهم جواب می داد نمی دونم. انگار من مقصرم. با تمام استرسی که داشتم دنبال بچه می گشتم. وقتی پیش همسرم برگشتم دیدم کنارش نشسته. منم که خیلی حال بدی داشتم گفتم تو که دیدی چقدر حالم بده چرا یه زنگ نزدی بهم بگی بچه پیدا شده و اون حرفی که نباید بزنم را زدم. تا ۱۰ روز سر این مسائل با من قهر کرد از هر دری واردش شدم. عذرخواهی کردم. سعی کردم عادی رفتار کنم. ولی زدم می کرد. پا پیچش نمی شدم ولی رفتار عادی داشتم و دو ، سه بار هم عذرخواهی کردم. تا بالاخره آشتی کرد. ولی بنظرم دید قهر طولانی او باعث عذرخواهی من می شود. دو مرتبه دیگر سر مسائل دیگر که قهر کرد ، سریع عذرخواهی می کردم تا قهرش طولانی نشود. بنظرم احساس کرد چون برای زندگیم خیلی برایم ارزشمند است من را می تواند با قهر تسلیم و مجبور به عذرخواهی کند حتی اگر مقصر نباشم. الان سر نمی دانم واقعا چه موضوعی ولی یک هفته قهر کرده. دلم می خواهد تمام کنم. ولی حس می کنم عادت کرده که سر مسائل پیش پا افتاده هم قهر کند چون می داند من جلو می رود. دلم می خواهد برای زندگیم بروم و تمام کنم چون برای زندگیم بسیار ارزش قائلم و دلم نمی خواهد مسائل پیش پا افتاده به زندگیم لطمعه بزند. ولی از اینکه این روال ادامه دار شود و همیشه سر هیچ قهر کند و منتظر خوار کردن من برای عذرخواهی باشد نگرانم. لطفاً من را راهنمایی کنید. اینکه بروم و با عادی سازی قهر را تمام کنم جوابگو نیست. چون عین این یک هفته با او حرف می زنم. غذا و خوراکی تعارفش می کنم ولی فکر کنم تا عذرخواهی برای کار نکرده و یا نادانسته نکنم تمام نمی شود. چند بار هم ازش در مورد علت قهرش را پرسیدم جوابی نداده. برای همین می گم به این رفتار عادت کرده. تو رو خدا راهکاری بدهید

اطلاعات تکمیلی

سن 34 جنسیت زن شغل مربی ورزشی وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

وقت بخیر دوست عزیز
شرایط سختی را هر دویتان پشت سر گذاشتید هر فردی باشه وقتی پای فرزندش و سلامتی اش در میان باشد به شدت مضطرب و نگران میشود هیچ کدامتان قصد نداشتید چنین بشود اما برای خیلی ها ممکن است پیش بیاید که در نتیجه هر دو عصبانی مضطرب و برا فروخته می شویم بایستی به هم حق بدهیم ایشان هم به علت اینکه کلافه و سردرگم بوده نمی دانسته باید چه بکند قطعا قصد نداشته که همچنان شما  را در نگرانی نگه دارد 
اما ان واکنش که همچنان قهر بمانیم یا سر هر موضوعی با هم قهر کنیم و همیشه یک طرفه باشد که بخواهید برای آشتی پیش قدم شوید اشتباه هست چرا که هر دو نفر ممکن است مرتکب اشتباه شوند پس بهتر است که به دنبال مقصر نباشیم سهم مان را ببینیم کافی ست و سعی کنیم که برای بهتر شدن شرایط اقدام کنیم در غیر این صورت کمک چندان نکرده ایم به ایشان بگویید که زمانی را مشخص کنید و با هم صحبت کنید رابطه نیاز به تعامل دارد 
به او بگویید دنبال مقصر نیستید هر کدامتان سهم دارید در مسائل پیش آمده هدفتان بهتر شدن رابطه است پس بیاید و با هم صحبت کنید و از این به بعد برای این شرایط با هم قوانینی را مشخص کنید وقتی از هم ناراحتیم بعد از یک ساعت باد درباره موضوع پش آمده حرف بزنید 
توهین و تحقیر ندارید
مقصر دانستن یکدیگر را ندارید
قضاوت کردن ندارید
تحت هر شرایطی باید با هم حرف بزنید از حال هم با خبر باشید و بهم احترام بذارید 
از روانشناس هم کمک بگیرید

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha