آیا من مشکل دارم یا همسرم؟؟؟

سلام 

منو همسرم ۸ ساله ازدواج کردیم و حاصل این ازدواج یک بچه ۴ ساله هست 

مثل همه زوجین مشکلاتی داشتیم و داریم تفاوت سنی ما ۲ سال و ایشون الان ۳۵ سال و من ۳۳ سال دارم 

مشکلی که من دارم ببخشید میگم ولی نفهمی شوهرمه و پخمه بودن ایشونه اصلا درکی از رفتار با والدینشان و  رفتار با فرزند خودشونو نداره 

مثلا بچه گریه زاری که فلان اسباب بازیش خراب شده همونودقیقه داره داد و هوار میکنه سر بچه که حالا چرا دادی داد میزنی من برات درست میکنم یعنی صداشو از صدای یک گودک بلند تر میکنه و عصبی تر میکنه جو رو در صورتی که هزار بار گفتم این بچه است احساساته گدرا داره شما باید خودتو کودک کنی و در مقابل کودکانه باشی و در واقعا بااون هم حس بشی تا اون اروم بشه و بعد راه حل رو بگی 

ولی کو گوش شنوا 

با والدین خودش بدتر ولی میگه خیلی منو سوزوندند تو سری خور بودم همش به خواهرام اهمیت دادم و تبعیض جنسیتی کردن توی کودکی که تو پسری و اونا دختر این موردو دخالت نکردم و گفتم والدین خودتن به من مربوط نیست نوع رفتارت من توی گذشته و کینه ورزی تو نیستم ولی میبینم با بچه اینجوریه 

بخدا از لحاظ مالی مواطب از لحاظ ارامشی دادن به ایشون درک دارم که اقتصاد افتضاحه ولی چند ساعتم ک خونه هستند مسئولیت پدرانه ای رو از دوشش برمیدارند یعنی من حاصرم صبح تا شب بچه رو دوش خودمه همین چند ساعتم که میاد از درد اینکه داد و هواری بالا نره کودکمو به دوش خودم باشه و این موضوع باعث شده همه مسیولیت خونه به عهده من باشه و من بعضی اوقات از فرط خستگی روحی به بچه ام برگردم و یا حتی به خود شوهرم 

و بعد از اون تنش ناخوداگاه به بچه ام بره و اونم عصبی بشه 

میخوام بگم این زندگی رو و این رفتار زنجیره ای رو من میتونم با سیاست یا کاری حل کنم و یا همش به خوب شدن رفتار شوهرم بر میگرده؟؟؟؟؟