2794

طلاق عاطفی

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 581 بازدید

سلام وقت بخیر،  من ۲۸ سالمه و همسرم ۳۹ ده ساله ازدواج کردیم و یک پسر بچه ی سه ساله دارم. 

قبل از بارداریم همیشه بحث داشتیم ولی همو خیلی دوست داشتیم تا اینکه بعد از دو سال اقدام باردار شدم و استراحت مطلق شدم و رابطمون کلا کنسل شد. 

بعد زایمانم بچم کولیک شدید داشت هر دو از کمخوابی بچه عصبی کم تحمل شده بودیم و هر شب دعوا توهین بود و من اون دوران جهنمو تحربه کردم گاهی از بچمم بدم میومد 

تا یک سال بعد زایمانم همسرم نمیومد سمتم میگفت ازت بدم میاد خوشم نمیاد بهت دست بزنم حتی یبار گفت لباس پوشیده بپوش چندشم میشه ازت 

درصورتیکه من از هفت ماهگی بچم با رژیمو ورزش ب وزن قبلم برگشتم

بعد از یک سال خودش درخواست رابطه داد بعد از اونم هر سه چهار ماه یکباره رابطمون

خیلی بد اخلاقو عصبیه میگه اصلا سمت من نیا کم اوردم از بی محبتی رفتار تند و پرخاش

جدیدنم میگه صد تومن میدم برو خونه بگیر 

من دارم درس میخونم فعلا کار ندارم کارو میتونم پیدا کنم ولی مشکل من وابستگی بیش از حد ب پسرم دارم ازش دور میشم حالم بد میشه استرس میگیرم

چی کار باید کنم منم دوسش ندارم اصلا در کنارش اصلا لذت نمیبرم و اگر بچه نبود یک روزم تحملش نمیکردم ولی الان واسه بچم میخوام بمونم ک بچم ازم دور نشه

پاسخ مشاور

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

سلام دوست عزیز؛ رابطه یک زوج نبایستی در گرو به دنیا آمدن فرزندی باشه منظور چی هست؟ اینکه با به دنیا آمدن بچه ای نه رابطه ای قرار هست اصلاح بشود و نه به هم ریخته و آشفته خیلی از مسائل زوجین زمینه اش قبل از بارداری و بچه دار شدن هست همانطور که خودتان مطرح کردید قبل از اینکه بچه دار شوید همیشه بحث داشتید بحث داشتن مسئله نیست بلکه چطور مدیریت کردن اوضاع هست که حائز اهمیت هست ضمن اینکه هیچ مادری مستحق این نیست که چون در شرایط سخت بارداری و پس از آن قرار دارد از سمت همسرش طرد شود از طرفی هم بسیاری از آقایان در این شرایط احساس خوبی ندارند و نسبت به بر قراری رابطه جنسی نیز دلسرد می شوند این در زمانی که بچه اول به دنیا می آید به علت عدم آگاهی بسیار دیده می شود.
توصیه بنده به شما این است تا بدون انتقال هیچگونه حس ناخوشایندی با یکدیگر صحبت کنید و ببینید چه برنامه ای برای زندگیتان دارید و حتی در اولین فرصت از یک متخصص زوج درمانگر برای بهبود رابطه تان کمک بگیرید در صورت ادامه ی رابطه همسرتان لازم است تا مسئولیت شما و فرزندتان را به عهده بگیرد و اگر نظری بر این نداشتید باز هم لازم هست تا مسئولیت به عهده همسرتان باشد خصوصا مواردی که به پسرتان مربوط می شود چرا که هر دویتان خواستید تا فرزندی به دنیا بیاورید پس مسئولیت انتخاب را هم بایستی به عهده گرفته شود و در نهایت تصمیم گیرنده نهایی شما دو نفر هستید.
حتما از زوج درمانگر راهنمایی بگیرید.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha