خانم دشتی ممنون از کمکتان. فکر کنم اگر از محتوای پیغام جدیدم مطلع بشید تعجب کنید. تصمیم گرفتم که راب

خانم دشتی ممنون از کمکتان. فکر کنم اگر از محتوای پیغام جدیدم مطلع بشید تعجب کنید. تصمیم گرفتم که رابطه رو تموم کنم. داشتم پیغام هایی رو که براتون فرستاده بودم مرور میکردم و متوجه طشدم که در پیغام سوم از ترسم برای سر کار گذاشته شدن نوشته بودم. ذکر کرده بودم که با دو تا دختر خانم به مدت ٦ ماه بودند و در مورد اولی ذکر کردند که انگار فقط واسه تفریح بیرون میرفتیم و اصلا یادمون رفت که قصدمون ازدواجه. متاسفانه منم همین رو تجربه کردم. یه هو در جلسه اخر احساس کردم که من دوست دخترش هستم و به چشم زنش به من نگاه نمیکنه. من سوال معروفی که میگند نپرسید رو پرسیدم. نظرشون نسبت به من چیه؟ و بعد یه هو ایشون گفتند که ما هنوز کنسرت نرفتیم ، تفریح نکردیم. گفتم یعنی چی؟ و ایشون هم گفتند که خیلی براشون مهمه که شنبه و یک شنبه تفریح کنند. گفتم جای تفریح مهم نیست اینکه با کی تفریح کنی مهمه وگرنه کیه که از تفریح بدش بیاد. بعد ایشون باز هم تاکید کردند که تا ٣٩ سالگی کار کردند و بعد از ازدواج میخواهند با زنشون تفریح کنند. گفتم تو که انقدر سر کار میری، چرا حرف تفریح رو میزنی؟ تو که همش داری سر کار میری. گفتند کارشون رو شاید ٤ ماه دیگه سبک تر کنند و اونجا یکباره متوجه شدم چه قدر نگاه هامون به زندگی متفاوته. مهمترین معیار ایشون اینه که چه قدر تو تفریح با من بهشون خوش میگذره ولی نه هر تفریحی. میگند تا الان تفریحات مد نظر ایشون نبوده. پارک و بیلیارد و رستوران حساب نیست. میخواند بدونند ایا من سفر دور اروپا دوست دارم یا نه! بهش گفتم خوب معلومه همه تفریح دوست دارند میگه نه باید خیلی خوشش بیاد. به عقب که نگاه میکنم میبینم که ایشون تمام مدت به من گفتند کار دارند و به خاطر دو زبانه بودنشون ما تماس تلفنی کمی رو داشتیم. الان که نگاه میکنم مجددا دو ماه اینده شون رو ایشون کار دارند. واقعا اعتمادم رو از بین بردند که چه طور ممکنه که مهمترین معیارشون رو بعد از یکماه چک نکرده باشند و چه طور تفریح تو فرهنگشون تعریف شده! الان گیجم ولی تقریبا مصمم. یه هو نکات منفیشون که همه رو مدنظر داشتم ولی از اهمیتشون غافل بودم پررنگ شد. مهمتر از همه زبان. انگار زبون هم رو نمیفهمیم. دوستام میگند چون گفتم عاشقش شدم اونم در اصطلاح دور ورداشته. خوب هدف من همین بود اما فکر نمیکردم انقدر ناامید بشم. هنوز هم میدونم که مهربونه، از خودگذشته هست، وضع مالی خوب اما فکر میکنم ازدواج هنوز تو برنامه زندگیش جایی نداره وگرنه یکبار به این موضوع فکر میکرد که ایا وقت اشنا شدن رو داره یا نه. من هم از درسم و وقتم زدم، بارها هم بهشون گفتم که پرونده ازدواج رو بیارند رو ولی نیاوردند. بار اخر فقط بهشون گفتم که اگر واسه من احترامی قائل اند هر چه سریعتر راجع به مسئله ازدواج فکر کنند. یه هو نگاه کردند و گفتند باشه فکر میکنم. گفتم پس تو این یه ماه چی کار میکردی؟ و یه هو واقعا احساس کردم که تو این مدت دوست دخترشون بودم. با همه این مزایا شوقم رو از دست دادم، فکر نکنم کاری بشه کرد چون به این باور رسیدم که ایشون قصدش ازدواج نیست. دنبال زنی برای تفریحات شنبه و یکشنبه هست. نظر شما چیه؟ فکر میکنید غیر منطقی عاشق شدم و غیر منطقی هم فارغ شدم؟ این رو هم در نظر بگیرید که من مشکلی ندارم که ٦ ماه با کسی به قصد ازدواج باشم به شرطی که کیفیت ٦ ماه رو داشته باشه. نه اینکه انگار فقط یک ماه با هم بودیم. مسئله زمان برام خیلی مهمه، باید سریعتر تصمیم بگیرم.