سلام.من سی سالمه با مدرک لیسانس.شوهرم ۳۸ ساله تحصیلات ابتدایی.نه ساله ازدواج کردم دوتا بچه پسر ۶ساله ودختر ۶ ماهه دارم .شوهرمن ادم عصبی ،خشک وخودشیفته هست .سر کوچکترین چیزی دادمیزنه فحش میده وکتک میزنه هم منو هم بچمو .ازاول که عقد کردیم همش قهر میکرد هرچقدر میگفتم بیا باهم حرف بزنیم ومشکلمونو حل کنیم فایده نداشت حتی اگه اون مقصر بود قبول نمیکرد تقصیرشو من باید کلی ناز میکشیدم تا تمومش کنه .تو تموم این سالها ازمن که ادمی خونسرد واروم بودم یه ادم عصبی ساخته که مدام سر بچم دادمیزنم الان سه ماهه که باهاش قهرم ودیگه باهاش حرف نزدم مطمئنم اگه سالها هم حرف نزنم نمیاد سمتم ولی دیگه خسته شدم ماجرا این بود که پسرم ،مریض بود براش ابجوش عسل درست کردم به پسرم چندبارگفت بخور ولی نخورد بعد شروع کرد بچه رو زدن رفتم جلوشو گرفتم منو زد الان شما بگین واقعا حقم یه معذرت خواهی کوچک نیست ؟دفعه پیش که منو زد وقتی باهاش اشتی کردم بهم گفت خوب زدمت بازم میزنمت الان احساس میکنم اگه دوباره کوتاه بیام به خودم وشخصیتم توهین کردم الان سه ماهه قهریم فقط دلم برای بچم میسوزه که شرایطو میفهمه وتو روحیش اثر میزاره من با این مرد که یک ذره شعور وشخصیت نداره چیکار کنم ؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید