من دختر ۳۵ ساله مجرد هستم .تا الان خواستگار نداشتم .به خاطره ساخت خانه پدری هرگز به خودم نرسیدم .از طرفی معلول شنوایی هستم .یعنی پدرم توجهش به این هست که واسه برادرم و خواهرم که ازدواج کرده ان یکی درشرف ازدواجه خانه به نام پدرم جور کنه .پیشنهاد ازدواج هم به جایی اینکه به من بشود به برادرم میشه .خیلی غمگینم میکنه .واقعا باید چی کار کنم .
پذیرش،،اینکه شرایط خودتون رو بپذیرید و خودتون رو دوست داشته باشید، این احساسات شما طبیعی هست فقط برای خودتون انگیزه و شادی ایجاد کنید،شادی فقط در ازداوج نیست زندگی موفق داشتن فقط در ازداوج نیست.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید