ثبات اخلاقی

سلام نمیدونم مشکلم رو به کی بگم و اصلا چه جوری بگم ولی حالا مینویسم بلکه فرجی شد و کسی جوابمو داد

من ۳۶ سالمه و عقدم یه اخلاقای به خصوصی دارم که باعث رنجش خودم و خونوادم و همسرم میشم مثلا زود از کوره در میرم سر کوچیکترین مسایل که مثلا از حقم دفاع کنم و پرخاشگری میکنم به طوری که طرفم رو خورد کوچیک کنم فرقی ام نمیکنه طرف کی باشه و بعدش به شدت پشیمون میشم ،همیشه بی حوصلم ولی دلم میخواد دنبال تفریح و کار و تو اجتماع باشم اما انگار نمیتونم قدمی بردارم و فلج میشم تا بخوام کاری کنم ،همیشه بعد هر پرخاشگری میگم اینبار دیگه درست میکنم رفتارمو و جبرانش میکنم و بعد تا یکی دو روز کلی محبت افراطی میکنم ولی با کوچیکترین مساله دوباره شروع میکنم به همون رفتارهای قبلم که همه رو از خودم دور کردم و خونوادم چشم دیدنمو ندارند از طرفی حرفای مادرم خیلی زود روم تاثیر میزاره و منو بدجوری میریزه بهم که همیشه بهش میگم تو یه ادم سمی هستی برا من که تحمل حرفاتو ندارم همش نیش میزنی ولی چون مادرمه اخرم بهش احتیاج دارم و تحمل میکنم نیش زبوناشو ،همیشه با همه تو حالت تدافعی و قهر کردنم شده یکسال با خواهر و مادرم سر چیزای پیش و پا افتاده قهر بودم مثلا که چرا فلان روز نزاشتی من چیزی بخورمو کوفتم کردی یا بهم اون حرف رو زدی در کل همیشه فکر میکنم مظلوم واقع شدم و باید بجنگم برا حقم...خلاصه که شوهرمو دیونه کردم بسکه اذیتش میکنم و قهر میکنم سر هر چیزی که مثلا درستش کنمو به حرف من باشه ،لطفا کمکم کنید تا دیونه تر نشدم حداقل بگید این مشکلم به کدوم بیماری شبیهه که خودمو نجات بدم واقعا خستم از خودم و دنیا ممنونم😔