زندگی در غربت و افسردگی

سلام دوست عزیز

مستاجر بودن و مسائل این چنینی روتین زندگی خیلی از ماهاست‌، سعی کنید شرایط رو بپذیرید تا ان‌شالله با برنامه ریزی در آینده‌‌ خونه خودتون رو داشته باشید. شما جوان هستید و فرصت برای پیشرفت بسیار هست. به خداوند توکل کنید و به آینده امیدوار باشید، اگر سالهای سختی رو گذروندید دلیل نمیشود که روزها و سالهای آینده پر از آرامش و شادی نباشه.
شما حدود ۸ سال هست که در چنین شرایطی و دور از خانواده هستید، بهتر است در جهت سازگاری و پذیرش شرایط قدم بردارید. شرایط خود را بپذیرید و سعی کنید در محل و شیوه‌ی زندگی خود تغییراتی برای بهبود حالتان ایجاد کنید.
حتما این مسائل رو با همسرتان درمیان بگذارید، از ایشان بخواهید که به شما کمک کنند تا روحیه‌ی بهتری داشته باشید. مثلا سعی کنید در صورت امکان بیشتر به خانواده سر بزنید. از خانواده‌تان بخواهید برای کمک به شما آن‌ها هم بیشتر به شما سر بزنند.
سعی کنید با دوستانتان وقت بگذرانید و حتی در محل زندگیتان دوست جدید پیدا کنید. با همسایگانتون ارتباط بگیرید. از همسرتان بخواهید چند روز در هفته حتی برای نیم ساعت پیاده روی برید. حتی در نزدیکی محل زندگیتان. برای بازی کردن و سرگرم کردن فرزندتان وقت بیشتری بگذارید. سعی کنید آرامش خودتان رو بیشتر حفظ کنید.
در حال حاضر بهترین راه حل این هست که صادقانه همسرتان را در جریان احساسات و خواسته ها و نیازهای خودتان قرار بدید و سعی کنید برای بهبود حال روحیتان به یکدیگر کمک کنید. آرامش شما به مرور به فرزندتان نیز منتقل خواهد شد. 
در نهایت با توجه به شرایط مالی خود، به فکر پس اندازی جداگانه باشید تا بتوانید به مشاور مراجعه کرده و کمک بیشتری دریافت کنید.
شاد باشید.