سلام. به سن دخترتون اشاره نکردید اگر در دوره نوجوانی هست که باید سعی کنید در اعتماد بنفسش کار کنید
ولی بنظر دخترتون باید دوره ابتدایی باشند. حتما قرار نیست دخترتون بدونن که شما به مدرسه رفتین و با معلم ایشون صحبت کردید میتونید یک جلسه با معلم داشته باشید وازشون بخواید که دخترتون در جریان این جلسه نباشند
اگر مدرسه مشاور دارد که با مشاور در میان بزارید .به هرحال مطلع شدن معلم از این جریان و مداخلشون میتونه کمکتون کنه
درمورد دوست یابی باید باهاش صحبت کنید که قرار نیست ما با همه دوست باشیم وبرای دوستیمون نباید باج بدیم. باید یاد بگیره اگر دوستمون دوست واقعی باشه بخاطر خودمون باهامون دوست میشه نه بخاطر خدماتی که بهش میدیم
میتونید در حد فهم دخترتون بهش توضیح بدید . مثلا بگید ما در ساختمانی که زندگی میکنیم با همه همسایه هستیم ولی با همه دوست نیستیم فقطبا یکی دنفر دوستیم یا پدر همکاران زیادی داره که با همشون سلام وعلیک داره ولی با همه صمیمی نیست و فقط یکی دونفر هستند که دوست پدرت هستند
قرار نیست همه همسایه ها دوست ما باشند. یا همه همکارهای پدرت دوستش باشند یا همه همکلاسی های شما دوستت باشند .اگر کسی تهدیدت میکنه باهات دوست نمیشم بهتره که نباشه
البته یک موضوعی که مطرح هست باید ببنید دخترتون بخاطر اینکه دوستش رو ازرده خاطر نکنه چیزی بهش نمیگه یا میترسه دوستیشون بهم بخوره در مورد اول حس دوستی و دل رحمی مطرح هست ولی در مورد دوم باج دادن هست
باید به دخترتون بگید که هدف از طرح سوال در کتاب چی هست(سنجش یادگیری ما ) و اگر ما از روی حل المسائل حل کنیم در امتحان به مشکل میخوریم ومیتونید در این مورد خصوصی با معلم صحبت کنید ولی حتما تاکید کنید که بچه ها این موضوع رو متوجه نشن .بنظر من شما هم حل المسائل تهیه کنید ولی باهم توافق کنید که بعد از اینکه خودت پاسخ دادی من حل المسائل رو بهت میدم تا اشکالاتت رو متوجه بشی و همیشه بعد از اینکه سوالات رو حل کرد شما حل المسائل رو در اختیارش بزارید
خودتون هم توقعتون رو ازش کم کنید مثلا وقتی امتحانش رو بد داده بجای اینکه سرزنشش کنید بگید مهم برای من تلاش تو بوده . من میدونم که تو تلاشت رو کردی و یاد گرفتی. نمره درسته مهم هست ولی ارزش نیست
موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید