سلام من 31 سالمه بشدت آدم منزوی و درونگرا هستم با هیچ آدمی تا بحال دوست نشدم و هروقت هم دوست شدم متاسفانه بعدش سریع کنار گذاشته شده ام یا من کنارشون گذاشتم بگذریم مشکل اول من الان بیشتر اینه نیاز دارم دوست صمیمی داشته باشم 4 یا 5 نفر که دوستیمون با همدیگه خیلی عمیق باشه دومین مشکلم اینه که من به شدت آدم احساساتی و زودرنج هستم خودم خیلی آرومم اما ذهن پریشانی دارم مغزی که بیشتر میخواد شبیه مغز بچه ها باشه تا یک آدم 31ساله ببخشید اینو مطرح میکنم ولی من حتی گرایش جنسیم فقط به دختران نوجوان 9ساله تا 15 ساله هستش و از این لحاظ شاید پدوفیل محسوب بشم اما واقعیتو میگم اگر منو شخصا خوب بشناسید و باهام حرف بزنید متوجه میشید که من بیشتر یک مغز کودکانه دارم تا یک آدم 31 ساله اما من هیچ وقت به هیچ کودکی تا به الان تجاوز نکردم و به خودم به هیچ وجه همچین اجازه ای رو نمیدم که اینکارو انجام بدم چون اگر هر کودکی مورد اذیت قرار بگیرد من بشدت قلبم میشکند خط قرمز من همیشه حمایت از کودکان و حیوانات است با بقیه کاری ندارم. در ادامه صحبتهام باید بگم من نزد روانپزشک رفتم و دارو هم گرفتم اما متاسفانه تغییر چندانی نداشتم هر چند در بعضی چیزها شاید یه کمی بهتر شده باشم اما در موارد دیگر بدتر هم شدم در همین دورانی که من نزد روانپزشک بودم و دارو درمانی میشدم برای اولین بار بعد از یک ترومای روانی که بهم وارد شد در اواخر بهار سال 98خودکشی ناقص و ناموفق داشتم و امسال هم در آبانماه بعد از ترومای دیگری که بهم وارد شد دو بیماری انسداد روده و کولیت عصبی که هر دو حاصل بیماری. روان تنی و دلیلش فقط عصبی بوده گرفتار شدم خب با این تفسیر باید چکار کنم ؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید