آیا نامزدم از نظر روانی سالمه؟

سلام 

دختر ۲۰ ساله ای هستم که با آقای ۳۰ ساله ای حدود ۳ ساله که نامزد کردم. نامزدم تو شهری کوچیک و مذهبی هستن اما من و خانوادم سال هاست به شهر بزرگی مهاجرت کردیم و فرهنگ خیلی متفاوتی پیدا کردیم اما بازم بخاطر موقعیت شغلی و مالی که نامزدم داشت با اصرار خانواده بهش بله گفتم و تو ذهنم بود که آدم مذهبی و چشم پاکی هست و این کافیه. اوایل ۳ ۴ باری به دیدنم اومد شهرمون اما الان ۱ ساله اصلا نمیاد سر بزنه جدا از اون حرفای عجیبی میزنه مثلا حتی تو مراسم های زنونه نمیزاره لباس های یک مقدار بازتر بپوشم و حتما همه جام باید پوشیده باشه. درمورد همه افراد قضاوت میکنه مثلا چون دوستم عکس پروفایلش با تاپ بود برگشته میگه این دوستت بدکاره است. یا گفته بودم دوستم بخاطر یک پسر خودکشی کرده گفته حق نداری باهاش بگردی مغزش هرزه است.

کافیه یک راز بهش بگم تو دعوا به روم میاره که برحسب اون رازی که گفتی تو فلانی یا بگم مادرم بهم گفت بالا چشمت ابروئه هزاران حرف زشت درباره مادرم میزنه. این باعث شده اصلا نتونم بهش اعتماد کنم‌ و درددل کنم باهاش‌ یا حتی کمک بخوام.

 واقعا وقتی با کسی دعواش میشه کینه شدید از طرف میگیره درحدی که بارها به نحوی به زندگی افرادی که کوچیکترین بی احترامی بهش کردن آسیب های جدی زده...حتی یکی از اقوام با ایشون در افتاده بود و حرف زشتی زده بود نامزدم گفت میرم چنان دروغ هایی سرهم میکنم که پدر مریض الاحوال دختره سکته کنه بمیره وقتی گفتم چرا گفت چون حال میده و هوس کردم زهر بپاشم.حتی تا ی جایی داشت پیش میرفت که جلوشو گرفتم تفکرات عجیبی داره  مثلا میگه هر دختری رابطه خارج از عرف داشت حتی اگر دختر یا خواهر خودش باشه، نامزدم زجرکشش میکنه. بارها باهاش درباره عقاید غلطش حرف زدم اما زیر بار نمیره بلکه مثلا میگم کارت اشتباهه میگه یعنی میگی من عقل ندارم؟چرا بهم توهین کردی و هزاران بی ادبی بهم میکنه و من نهایتا مقصر میشم منم بخاطر توهین نشنیدن باهاش بحث نمیکنم باور هم داره که زن باید به حرف شوهرش گوش بده چون سنت ها اینو میگن؛بنابراین نباید به حرفاش ایراد بگیرم.

آدم نسبتا بامحبت و قربون صدقه برویی هست خیلی جاها حمایتم کرده و میگه دوستم داره اما این اخلاقاش میترسونتم به نظرتون سالمه؟ممکنه مشکل روانی داشته باشه؟ممکنه تغییر کنه؟به بهانه سر شلوغی نمیاد شهرمون که ببرمش روانشناس