بی توجه شدن و اعتیاد به گوشی

سلام دوست عزیز
در دنیای امروز اعتیاد به موبایل و فضای مجازی در بین خانواده ها بسیار رواج دارد .اشاره کردید بارها با ایشان حرف زدید ولی مهم است که صحبتهایتان سرزنش بوده گلایه بوده و یا انتقاد و خواهش 
مطالعه مقاله ای که در ادامه میگذارم میتواند راهکار مناسب را در این زمینه به شما بدهد
اهداف تان از صحبت را به دقت و پیشاپیش مشخص کنید. ابتدا برای خودتان دقیقاً تعیین کنید که در این باره از همسر و یا فرزندتان چه می خواهید. آیا از همسرتان می خواهید به رابطه ی اینترنتی اش پایان دهد؟ آیا از او می خواهید تا ساعات بیشتری را در کنار شما باشد؟ آیا می خواهید فرزندتان استفاده ی بیش از حدش را کنترل کند؟ یا از فرزندتان می خواهید که به جای استفاده ی زیاد از اینترنت روی درس ریاضی که نمره ی کمی از آن آورده تمرکز کند و وقت بگذارد. هدف صحبت باید روشن و مشخص و صریح باشد. از مطرح کردن گلایه های دیگر به طور همزمان پرهیز کنید.
2. زمان مناسب را برای مطرح کردن موضوع و نگرانی هایتان انتخاب کنید. بدترین زمان، وقتی است که او پشت کامپیوتر و در اینترنت یا مشغول گیم است. این بار نیز مانند هر صحبت و هر بحث دیگری، زمان مناسب باید مورد تأیید و توافق دو طرف و در وضعیتی به دور از دعوا و عصبانیت باشد.
3. نگرانی ها و خواسته های تان را درباره ی سوء مصرف و وابستگی او به اینترنت به طور مشخص و دقیق بیان نمایید. به او تفهیم کنید که رفتار افراطی و عادت شدید او چه تأثیری بر روحیه ی شما گذاشته. دقیقاً مشخص کنید که چه چیزی در عادت او بیشترین نگرانی، تأثیر و آسیب را به شما تحمیل کرده است. به همسرتان از احساس درد و رنجی که به خاطر دور افتادن از او در شما ایجاد شده بگویید یا از نبود ارتباط عاطفی و حتی زناشویی، تنهایی و دیگر احساسات خود بگویید
4. با همه ی ناراحتی و عصبانیتی که شاید دچارش هستید، تا نهایت امکان از سرزنش کردن پرهیز کنید. به جای شروع جملات تان با لفظ «تو»، که حالت تهاجم و حمله به کلام تان می دهد، از نگرانی های خود با او صحبت کنید. مثلاً: «من به عنوان همسرت وقتی که شب ها پشت کامپیوتری احساس تنهایی می کنم» . پس اگر مثلاً بگویید: «تو هیچ وقت به من توجه نمی کنی و همیشه به اون کامپیوتر لعنتی چسبیده ای»   احساس می کنند که مورد حمله و پرخاش واقع شده اند و شروع به دفاع می کنند و چه دفاعی بدتر از انکار موضوع. به او فرصت تأمل و پذیرش مشکل را بدهید و از قضاوت کردن و حکم های کلی علیه او بپرهیزید.
5. با همدلی و دلسوزانه به او گوش کنید. وقتی که او پاسخ می دهد شما توقف کنید و با دقت و احترام شنونده باشید. هر چند مشکل است، اما برای درک بهتر احوالات فرزند نوجوان یا همسر، در لحظه ای که او صحبت می کند، فکر کردن به خود و خواسته های تان را متوقف کنید. فقط تظاهر به گوش کردن نکنید. شنیدن و گوش کردن، برخلاف تصور بسیاری، نشانه ی موافقت و تأیید کلام طرف مقابل و یا عدم تسلط و شکست ما نیست، بلکه نشانه ی این است که شما توانمندانه و با گشاده رویی، آمادگی حل مشکل را دارید، نه قصد اتهام زدن و سرکوب طرف مقابل را.
6. با این حال برای پاسخ های منفی و موضع گیری و انکار مشکل از جانب او نیز آماده باشید. به طور ایده آل، فرزند یا همسر شما به درد و رنج حاصل از عادت رفتاری اش به اینترنت در شما توجه خواهد کرد و نظر شما را خواهد پذیرفت و صحبت با شما به طور خیلی مثبت و سازنده و با توافق برای تغییرات عینی تمام خواهد شد. اما در مواجهه با وابستگی و اعتیاد به هر عادتی، معمولاً ایده آل ها محقق نخواهند شد. پاسخ های منفی، عدم همکاری، طفره و انکار بسیار شایع است. هر گونه طفره فرار و انکار موضوع، نشانه ی استرس همسر و یا فرزندتان از چیزی است، شاید با گوش کردن بیشتر و دقیق تر به منبع نگرانی و ترس او و همدلی کردن و اطمینان دادن در این باره به او، بتوانید بر انکار و فرار او غلبه کنید. کماکان روی نیازها و اهداف تان باقی بمانید و دلسرد نشوید، سعی نکنید با یک بار صحبت به نتیجه ی مطلوب و نهایی برسید که غالباً نیز چنین اتفاقی نمی افتد. اگر مصاحبه ی اول خوب پیش نمی رود، باب ادامه ی صحبت را باز بگذرید. تلاش کنید تا در وقت دیگری که مناسب است و آرامش بیشتری دارید با او توافق کنید.
7. راه های دیگر را در نظر بگیرید. اگر کوشش برای ارتباط و صحبتِ مؤثر به شکست انجامید، مأیوس نشوید و از راه دیگری اقدام کنید. نامه ای به فرزند یا همسرتان بنویسید و حتی برای او ایمیل بفرستید. وقتی که ایمیل می فرستید با زبان خود او به او پیام داده اید که شما کینه و خصومتی با اینترنت و کامپیوتر ندارید و فقط از او می خواهید که رفتارش را کنترل کند. در صورتی که او به تمام تلاش های تان پاسخ منفی داد می توانید به مشاور مراجعه کنید.