تنها و بی حوصله

سلام من کلا بی حوصله هستم نمیخوام تو جمع باشم یا برم مهمونی یا مهمون بیاد تمام روز خودمو تو خونه حبس کردم یا تو باغچه گیاهی چیزی میکارم یا سرم تو گوشیه احساس میکنم کسی منو واسه خودم نمیخواد تا کارشون لنگ باشه صدام میکنن یا اگه قراره برن تفریح به من نمیگن که بیا بریم اگه من بگم میام میگن تو نیا . خیلی ناراحت میشم وقتی میشنوم یا اگه کاری رو اشتباه انجام بدم همه بهم به تندی حرف میزنن و میگن هیچ کاری بلد نیستی و من بازم میرم تو باغچه و ناراحت میشینم با گیاها حرف میزنم خودمو اروم میکنم میدونم فکر میکنید دیوونه شدم ولی کسی نیست که باهاش حرف بزنم رفیقام که خوبن با من ولی کم همو میبینیم خجالت میکشم برم پیش رفیقام در حالی که از تنهایی میترسم تنها میرم یه گوشه میشینم تو خلوت خودم واسه پدر بزرگم گریه میکنم وقتی که فوت کردن حتی یه قطره اشک از چشم نریخت الان حسرتشو میخورم هیچکی قبول نمیکنه که من بزرگ شدم همه یا منو به چشم بچه میبینن یا اصلا نمیبینن. پارسال رفتن مسافرت قرار بود منو ببرن حالو هوام عوض شه ولی روز حرکت قرار عوض شد منو نبردن به جاش عمه و پسر عمه و.. بردن عصبی شدم شدید کتاب خوندنو دوست دارم ولی کتاب ندارم یعنی دارم همه رو چند بار خوندم میگم کتاب می‌خوام همه بهم میخندن و میگن برو کتاب درسی تو بخون تو اندک مهمونی که میشه همیشه اگه من خودم نرم واسه غذا خوردن کسی صدام نمیکنه. ببخشید زیاد نوشتم ولی رو دلم مونده بود تو کل زندگیم یه هدف داشتم خیلی به فکرش بودم اونم یکی زد خراب کرد میشه یکم مشاوره بدید .؟!! افسرده شدم ؟ رابطه م با بچه ها خیلی خوبه ولی جدیدا کلا می‌خوام گوشه گیر شم تو جمع اگه حرفی باشه میگن تو برو دنبال نخود سیاه میفهمم که می‌خوان بگن حرف مال ما بزرگاس و تو بچه ای ... تموم شد