درمان بیماری اختلال شخصیتی یا پارانویید

درود بر شما

اشاره نکردید اون همه بحث و دعوای شما با همسرتون از اول ازدواج سر چه موضوعی بوده. و اصولا چرا به جای گفتگو و حل مساله، مدام با هم دعوا می‌کردین. درست‌ه که در زندگی مشترک و مواردی که به هر دوی شما مرتبط هست، قرار هست صداقت حکمفرما باشه اما این احتمال وجود داره که حساسیت شما مثلا نسبت به ادامه‌ی ارتباط همسرتون با دوستاشون، باعث شده باشه ایشون ناچار بشن به شما دروغ بگن و معاشرت با دوستاشون رو از شما پنهان کنن.

وقتی که ما ازدواج می‌کنیم، قرار هست که همسرمون بشه اولویت اول زندگی ما. تحصیل، کار، پول، فرزند، دوست، فامیل و ... همه بعد از همسر قرار می‌گیرن. اما در عین حال، قرار نیست که ما تا آخر عمر دائم به همسرمون بچسبیم و او را از دیدار و معاشرت با دیگران به طور کلی محروم کنیم. پیشنهاد می‌کنم با خودتون فکر کنید ببینید آیا دوستان همسر شما واقعا آدمای نامناسبی برای معاشرت هستن یا نه؟ خود شما دوستانی ندارید که دل‌تون گاهی بخواد چند ساعتی باهاشون وقت بگذرونید؟ این اصلا به این معنا نیست که شما همسرتون رو دوست ندارید. معنی‌ش این هست که شما به عنوان یک انسان، نیاز دارید دوستانی داشته باشید و کنار اونها از مصاحبت‌شون لذت ببرید و این به خودی خود اتفاق بدی نیست.

ضمن اینکه پیشنهاد می‌کنم چه در مورد بیماری‌های جسمانی چه روانی، اینترنت رو منبع و مرجع تشخیص قرار ندید و اگر لازم دیدین، از افراد متخصص به صورت حضوری کمک بگیرید. در نظر داشته باشید که گاهی تمام افکار و احساسات ناراحت‌کننده‌ای که تجربه می‌کنیم و رفتاری که متعاقبا نشون میدیم، برخاسته از عدم آگاهی و آموزش کافی ما هستن، نه لزوما بیماری روانی.

پیشنهاد می‌کنم در موقعیتی مناسب، بنشینید و با همسرتون در کمال احترام و آرامش صحبت کنید. حرف‌هاتون رو بگید. افکارتون. احساسات‌تون. خواسته‌هاتون. حرف‌های همسرتون رو هم بشنوید و سعی کنید ایشون رو هم درک کنید. تا بتونید درباره‌ی موارد مختلف با هم به جمع‌بندی و نتیجه‌ی مشترکی برسید که هردو راضی باشید. ضمن اینکه حتما برنامه‌ی تفریح مشترک داشته باشید و سعی کنید فعالیت‌های مشترکی داشته باشین چرا که به بهبود رابطه‌ی شما حتما کمک خواهد کرد. در صورتی که احساس کردید انجام این موارد به تنهایی براتون مقدور نیست، از یک زوج‌درمانگر به صورت حضوری کمک بگیرید.

به خدای بزرگ می‌سپارم‌تون