احساس پوچی و بی حوصلگی میکنم

من ۱۸سالمه رابطه پدر و مادرم خوب نیست دوتا خواهر و برادر دارم وقتی داداشم اذیتم میکنه دستمو میزارم رو گردنش اما فشار نمیدم

 تحمل کسیو ندارم دوست دارم تنها باشم سرم تو گوشی باشه 

حتی حوصله بیرون رفتنم ندارم. رابطه عاطفیم هم خیلی وقته جدا شدم.  گریه زیاد نمیکنم اما خودمو تو اتاق حبس میکنم.حوصله خانوادمو ندارم 

بخاطر کرونا و قرنطینه چند ماهه فقط ۱-۲بار  بیرون رفتم ولی ماهی ۱-۲ بار میرم پیاده روی

وقتی تو جمع دوسنای صمیمیم قرار میگیرم میخندم حرف میزنم اما زود عصبی میشم.حس میکنم دارم دیوونه میشم .خیلی وقتا هندزفری میزارم تو خونه قدم میزنم و به چیزایی که غیر ممکنه فکر میکنم. زیاد میخوابم  هیچی شادم نمیکنه یعنی خیلی کوتاه نمیدونم چیکار کنم !!

شرایط روانپزشک و روانشناس رو هم ندارم 

از حس پوچیم خسته شدم باید چیکار کنم؟