بی تفاوتی شوهرم

سلام خانم عزیز
متاسفم که چنین وضعیتی پیش آمده.
همان طور که خودتان هم به خوبی می دانید، لازم است که شما دو نفر با هم بتوانید حرف بزنید. البته من متوجه هستم که عصبانیت همسرتان ممکن است حرف زدن را سخت کند اما نباید مانع شما شود. مهم است که در زمان مناسب و درست حرف بزنید، تا نتیجه بخش باشد و برای این کار هم لازم است ترس را از خودتان دور کنید. به جای ترس بدانید که هر فردی قلقی دارد و بگردید، آن را پیدا کنید.
حرف زدنتان باید زمان معمولی باشد نه زمانی که یکی از شما دو طرف عصبانی و ناراحت است یا زمانی که همسرتان مست است . بگردید محاسن واقعی همسرتان را پیدا کنید و حرف زدنتان را با آن شروع کنید ، مثلا تو مرد دست و دلبازی هستی، یا مهربونی یا فلان و ...نکات مثبت الکی به کار نبرید که چاپلوسی باشد چرا که نشان دهنده ی ترس شماست و موثر نخواهد بود. این نکته ی مثبت برای این است که همسرتان بداند، او را سراسر عیب نمی بینید. بعد از ذکر نکته ی مثبت بگویید که من از تو می ترسم چون مثلا داد می زنی یا زود ناراحت می شی یا هر چی..
این باعث می شه ما از هم دور باشیم و من تحت فشار باشم.
من با یه امیدواری توی این زندگی اومدم که خیالم راحت باشه و اوایل رابطمون هم این طوری بود، اما نمی دونم چرا این جوری شد؟ اگر از من بابت چیزی ناراحتی به من بگو تا براش یه کاری بکنیم ولی بدون این وضعیت برای من مثبت نیست.
بهتر است در مکالمه تان با آرامش، تسلط و به دور از عصبانیت صحبت کنید تا حرفتان شنیده شود. بهتر است این مکالمات حضوری و رو در رو باشد اما اگر نشد، دست آخر از نوشتن استفاده کنید و روزی که ایشان آرام تر است برایش نامه بگذارید.
آرزوی موفقیت برایتان دارم