بی میلی نسبت به بچه دار شدن

سلام من تازه وارد ۲۷ سالگی شدم . شوهرمم هم ۲۹ ساله اند . ما ۲ سال و ۹ ماهه ک ازدواج کردیم .

از نظر شرایط مالی اونجوری نیستیم که بتونیم از عهده خرج و مخارج بارداری و زایمان بر بیایم . چه برسه به وجود ی فرد جدید به زندگیمون !

شوهرم هم چندین بار گفته که من اگه شرایط مالی خیلی خوبی داشتم حاظرم نبودم که بچه دار بشم .

با وجودی که مردی فوق العاده صبور و آرام هستن میگن من حوصله بچه ندارم و این به من ثابت شده چون اگه جایی مهمان باشیم و بچه کوچیک باشه خسته میشه میگه برگردیم خونه یا وقتی میایم خونه دوست نداره حتی تی وی روشن باشه چون تو مهمونی حسابی سر و صدا بوده ‌ .

خودمم متاسفانه از نظر جسمی خیلی ضعیف هستم . از نظر اعصاب و روان هم اصلا توانایی و تحمل ندارم از کوچیکم تا حالا انگار اعصاب نداشتم!!! عصبی ، حساس ! من بخاطر شرایط خودم دوست ندارم بچه دار بشیم چون میدونم نمیتونم از پسش بربیام با وجودی که خانه دار هستم و تمام وقتم آزاد هست .

شوهرم عقیدشون به اینه که اگه ما بچه میخواستیم تو این ۲ سال و اندی اقدام میکردیم .

ما جفتمون جزء خانواده های پر جمعیت هستیم.

حتی من یبار گفتم مشکوک به بارداری هستم گفتن سقط میکنیم تا دیر نشده 😐

مشاور عزیز من میترسم که سال های بعد پشیمون بشم از اینکه چرا بچه دار نشدیم ! از اینکه چرا اصرار نکردم برای بچه دار شدن ! شاید بگید امکانش هست سال های اینده تصمیمتون عوض بشه . ولی من چیزی که دارم میبینم از زندگی و حسمون به بچه دار شدن تغییر نمیکنه !

بنظر شما اشتباه داریم تصمیم میگیریم ؟

من حتی اونقدری مطمعنم که شاید خودم روزی پشیمون بشم از بچه دار نشدن ولی شوهرم اصلا پشیمون نخواهد شد !

بعضی روزها تو همین سایت چیزایی میخونم ک خداراشکر میکنم ک بچه ندارم مثل خودارضایی کودکان . غذا نخوردنشون . مریضی های خاص یا حتی یه تب ساده ! چون حس میکنم کم میارم در مقابل چنین چیزایی و داغون میشم .

ممنون میشم نظرتونا بگید تا منم بتونم یکم افکرامو جمع و جور کنم . سپاس فراوان