سلام خسته نباشید خدمت شما مشاور عزیز
من مادر ۳۱ساله هستم که دختر چهار ساله و نیمه دارم و در آستانه پنج سالگی هستن دخترم خیلی زودرنج و حساس هستن و چیزی طبق میلش نباشه قهر میکنه یا داد میزنه و گریه خیلی الکی میکنه ،زمانی که تو جمع هستیم واقعا کلافه میشم و دوست ندارم مهمونی برم با بچه ها که طبق حرفش نمیره زود قهر میکنه و وسایل پرتاب میکنه و یه گوشه گریه میکنه و سرشون داد میزنه،و همش با خودش حرف میزنه که هیچکس منو دوست نداره ،هیچکس با من بازی نمیکنه ،باز دو دقیقه دیگه میره قاطیشون باز دعوا و گریه یعنی اونقدر بی بهانه گریه سر میده که اطرافیانم اذیت میشن ،منم دیگه واقعا از کوره در میرم و مهمونی رو ترک میکنم ،باهاش زیاد صحبت میکنم و با عروسک و قصه توضیح میدم که اینکار خوب نیست ،آدم وقتی از چیزی ناراحت میشه باید حرف بزن۶ وناراحتیش بگه نباید وسایلش پرت کنه ،مثلا اگه بچه ایی بخواد چیزی رو ازش بگیره به جای دفاع کردن یا ندادن وسایل قهر میکنه ووسایلش به سمت بچه پرت میکنه ویه گوشه گریه میکنه ،من هم واقعا سعی میکنم تحمل کنم اما داخل خونه خودم دیگه اونقدر اذیتم میکنه سرش داد میزنم ،شبا موقعه خواب اذیت میکنه ودیر میخوابه وزمان خواب بیشتر اوقات گریه میکنه وبا خودش حرف میزنه واصرار داره که حتما من پیشش باشم ووقتی هم من پیشش میشینم بخوابه نزدیک به ده تا قصه میگم ودر آخر میگه باید شکمت دست بزنم تا بخوابم این عادت رو از دوسالگی که از شیر گرفتم داره ،واینکار رو ترک نمیکنه طوری که من گریه ام میگیره وخیلی عصبی میشم ،حتی کلاس و مهد و بازی آموزش بردم اما اونجا هام با بچه ها درگیر میشه قهر وگریه ،اگه کسی ازش تعریف کنه وبه حرفای بامزه اش بخنده کلی گریه که چرا بهم خندید ، اگه با دوستاش بازی کنن و یکی از اونا حرف ایشون گوش نکنه گریه میکنه ،یا مسابقه بزارن این برنده نشه گریه که باید من ببرم ،با داد حرف میزنه ،تو خونه خیلی بی توجهی میکنم به رفتارای بدش اما تو مهمونی نمیتونم چون واقعا بقیه رو هم کلافه میکنه ،کلا خیلی بد قلق شده ،توجمع هم خجالت میکشم دیگ۶ دوست ندارم ببرمش جایی همش خود خوری میکنم وراهی پیدا نمیکنم برای اداره کردن درست ،ممنون میشم راهنمایی کنید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید