درود بر شما
اجازه میخوام قبل از هر چیز بهتون یادآوری کنم که شما با ناراحت کردن خودتون نمیتونید به هیچکس کمک کنید. ضمن اینکه واقعا سعی نکنید نقش منجی رو در زندگی دیگران به عهده بگیرید. البته متوجه احساس مسئولیت شما هستم و به نظر میرسه بزرگترین کمکی که شما میتونید به ایشون بکنید این هست که راهنماییشون کنید تا برای رفع مشکل ناامیدیشون و حتی تغیر شرایطشون اقدام کنن. مثلا به روانشناس یا در صورت لزوم، روانپزشک مراجعه کنن. مطالعه کنن و از کتابهای خودیاری کمک بگیرن. شاید لازم باشه در روتین زندگیشون تغییراتی رو اعمال کنن و ... البته تمام این موارد در صورتی قابل اجرا هستن که ایشون خودشون چنین تصمیمی بگیرن و مایل به ایجاد تغییر در زندگیشون باشن.
به خدای بزرگ میسپارمتون
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید