سلام خانم وقتتون بخیر من ۲۲ سالمه و شوهرم ۲۳ سالش ما از ۶ سال قبل با هم دوستیم و رفت و آمد خانوادگی داشتیم اصلا فکر نمیکردم انقدر مثل یه دختر فقط دورو بر مادرش باشه و به حرفای زنانه گوش کنه راستش الان قرنطینه ایم توی خونه باغمون ولش کنی پیش مادرشه ما ۶ ماهه عقد کردیم و هرکس که تو شرایط ما هست شوهراشون دورشون میگردن و عکس میگیرن و خاطره سازی میکنن این فقط ور دل مادرشه من با مادرش هیچ مشکلی ندارم خانم خوبیه ولی اخلاقای شوهرم چندشه انگار تازه مادرشو پیداکرده امشب تو خونمون مهمون بودن می اومد متکا براش میاورد تی وی رو کج میکرد که اون ببینه ولی من دوساعت مشغول کار کردن بودم نیومد به یه بهانه ای بگه خسته نباشی بهش گفتم میگفت الان همه چی رو به هم میریزم و آبروریزی میکنم تازه فقط بهش گفتم چرا نمیگی زنم نیست دوساعته کجاست سراغی ازم نمیگیری وای به حال اینکه میگفتم چقدر هوای مادرتو داری؟
سلام و وقت بخیر
اولا اینکه مادر و پدر هر کسی نفرات اول هستن و زمان لازم هست تا همسر بتونه تو جایگاه مساوی قرار بگیره. بهتر هست رو رفتارهای خودتون تمرکز کنید که بتونید محبوب همسرتون باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید