گیاه علف چای اثرات درمانی و سمی فراوانی دارد که امروزه لازم است پزشکان از خواص آن مطلع باشند
مهمترین خاصیت علف چای خاصیت ضدافسردگی آن است.
موارد منع مصرف و احتیاط
عوارض جانبی
مطالعات گسترده نشان دهنده این است که 2.4% افراد مصرف کننده علف چای عوارض جانبی گزارش نموده اند که عمده این عوارض عبارتند از: تحریکات گوارشی، حساسیت، خستگی. البته این عوارض ملایم و بسیار نزدیک به پلاسبو است.
تداخل دارویی
با داروهای مهار کننده منو آمینو اکسیداز تداخل دارد.
مکانیسم اثر
اصلی ترین مواد موثره موجود در این گیاه: هایپریسین (Hypericin)، فلاوونوئیدهای موجود در عصاره علف چای از نظر ساختار شبیه مهارکننده های منو آمینو اکسیداز صناعی هستند. این فلاونوئیدها عبارتند از تولوکسوتون (toloxotone) و بروفارومین (brofaromine). فلاونوئیدهای متعدد دیگری نیز در این گیاه با همین خصوصیت وجود دارد. همچنین زانتون های (Xanthones) موجو در این گیاه هم خاصیت مهار آنزیمی دارند.