نام علمی گیاه: Panax ginseng . جنس های دیگر این گیاه مانند: Panax notoginseng و Panax bipinnatifidus می باشند. بیش از 11 گونه از این گیاه وجود دارد.
اثرات درمانی زیر برای جینسینگ بیان شده است:
افزایش توان ذهنی، افزایش قدرت جسمانی، بهبود فعالیت حافظه افزایش شادابی و نشاط، افزایش قدرت تحمل و پایداری، از بین بردن استرس، مقابله با پیری و عوارض آن، تقویت سیستم ایمنی بدن تنظیم سوخت و ساز (متابولیسم) بدن، جلوگیری از سردرد، بهبود بی خوابی و بد خوابی، کاهش عوارض یائسگی، برطرف ساختن یا بهبود مشکلات جنسی، رفع خستگی، ضعف و بی حالی، افزایش قدرت سیستم قلبی و عروقی، تنظیم فشار خون (کاهش دهنده فشار خون در صورت بالا بودن آن و افزایش دهنده فشار خون در صورت پایین بودن آن)، تنظیم سطح قند، خون بدن مقابله با افسردگی، تقویت کننده قوای عمومی بدن و به ویژه تقویت کننده توانایی جنسی مردان، کاهش میزان و شدت سرماخوردگی در فصل زمستان.
مطالعات مدرن امروزی بر روی خواص ضد سرطان، تنظیم قند خون، برطرف نمودن خستگی و تقویت ایمنی این گیاه متمرکز شده است.
موارد منع مصرف و احتیاط
به علت عدم وجود مطالعات کافی مصرف این گیاه در حاملگی و شیردهی منع مصرف دارد. با توجه به این که مواردی از تراتوژنیسیته در موش دیده شده ولی تا کنون در مورد انسان گزارش نشده است.
عوارض جانبی
مصرف مقادیر زیاد این گیاه ممکن است باعث افزایش فشارخون،سردرد، بی خوابی، اسهال و راش های پوستی ایجاد کند.
تداخل دارویی
مکانیسم اثر
بخشهای مختلف این گیاه محتوی گیلکوزیدهای تری ترپن، یا ساپونین ها که با نام عمومی جین سنوزیدها شناخته می شوند. بسیاری از ترکیبات مختلف در این گیاه شناسائی شده است از جمله: آمینو اسیدها، آلکالوئیدها، فنل ها، پروتئین ها، پلی پپتیدها، ویتامینB1 , B2