از محلول 30% سوربیتول به عنوان جایگزین گلوکز در تغذیه وریدی می توان استفاده کرد ولی با توجه به خطر بروز اسیدوز لاکتیک، مصرف آن بدین منظور زیاد توصیه نمی شود. مصرف خوراکی یا رکتال سوربیتول با دوز 50-20 گرم به شکل ملین اسموتیک عمل کرده و در درمان یبوست موثر است. محلول هایی که حاوی 3% سوربیتول هستند به عنوان ماده شستشو دهنده در اقدامات جراحی ترانس یورترال به کار می رود. قبلا سوربیتول 50% جهت ایجاد دیورز اسموتیک به صورت IV تزریق می شده است. سوربیتول نقش ماده شیرین کننده را نیز دارد و از آن جهت شیرین کننده فراورده های غذایی بیماران دیابتیک استفاده می شود. در محصولات فاقد شکر که احتمال پوسیدگی دندان را کاهش می دهند از سوربیتول به عنوان جایگزین سوکروز استفاده می شود. سوربیتول خاصیت ثابت کنندگی نیز دارد به همین دلیل در فرآورده های آرایشی و نیز خمیر دندان به کار می رود. در درمان غیر اختصاصی مسمومیت ها سوربیتول به همراه زغال فعال تجویز می شود. دوز سوربیتول در بزرگسالان بدین منظور حدود 150-50 سی سی از محلول 70% آن است
موارد منع مصرف و احتیاط
استفاده از آن برای بیمارانی که به صورت ژنتیکی فروکتوز را تحمل نمی کنند، ممنوع است.
برای مبتلایان به دیابت و اختلال شدید کبدی یا کلیوی با احتیاط تجویز شود.
عوارض جانبی
مصرف خوراکی مقادیر بالای آن ممکن است به دل درد، اسهال و اختلال گوارشی منتهی شود.
تداخل دارویی
موردی گزارش نشده است
مکانیسم اثر
الکل Polyhydric است که شیرینی آن نصف سوکروز است. به طور طبیعی در بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارد و در صنعت از احیای گلوکز به دست می آید. از راه دهان یا رکتوم به عنوان یک مسهل اسموتیک مصرف می شود.
از دستگاه گوارش به مقدار کمی جذب می شود. در کبد متابولیزه شده و به فروکتوز تبدیل می شود. و این واکنش به وسیله آنزیم سوربیتول دهیدروژناز کاتالیز می شوند.