از بی کربنات سدیم جهت قلیایی کردن ادرار در مواردی نظیر عفونت های خفیف ادرار و نیز به منظور جلوگیری از تشکیل سنگ های اوراتی ادراری، تا حدود 10 گرم در روز ممکن است به صورت خوراکی و جداگانه در چند روز تجویز شود.
فرآورده های آنتی اسیدید در مورد استفاده در اختلالات دستگاه گوارشی از این ماده استفاده می شود، مصرف 5 -1 گرم بی کربنات سدیم محلول در آب سبب تسکین سوء هاضمه می شود. این ماده در انواع مختلفی از ماده حاجب جهت رادیوگرافی با کنتراست دوگانه در مواردی که تولید گاز در دستگاه گوارش ضرور است. به کار می رود ، همچنین محلول های حاوی بی کربنات سدیم در درمان تجمع حاد ماده حاجب در درون مری نیز استفاده می شود. در تهیه فرمولاسیون های دارویی از این ماده به عنوان بافر یا عامل قلیایی کننده استفاده می شود. در تهیه قرص های جوشان نیز کاربرد دارد. محلول 5% بی کربنات سدیم را می توان به عنوان قطره گوارشی جهت نرم کردن واکس گوش تجویز کرد
موارد منع مصرف و احتیاط
برای مبتلایان به الکالوز متابولیک یا تنفسی، هیپوکلسمی یا کمبود اسید کلرید ریک معده تجویز نشود. بی کربنات سدیم را برای مبتلایان به نارسایی قلبی، ادم، نارسایی کلیوی، هیپرتانسیون، اکلامپسی یا آلدوسترونیسم تجویز نکنید قلیایی کردن ادرار به وسیله این دارو دفع داروهای اسیدی ( سالیسیلات ها ، باربیتورات ها) را تسریع می کند و برعکس نیمه عمر داروهای قلیایی چون محرک های سمپاتیک را افزایش می دهد
عوارض جانبی
استفاده از آن ممکن است آلکالوز متابولیک و هیپوکالمی ایجاد کند.
درمان آلکالوز متابولیک شامل تصحیح اختلالات آب و الکترولیت و اقدامات حمایتی است.
عوارض دیگر بی کربنات سدیم عبارتند از: اختلال خلق و خو، خستگی، کوتاهی نفس، ضعف عضلانی و بی نظمی ضربان قلب، هیپرتونیسیته عضلانی، پرش عضلات و کزاز نیز ممکن است به ویژه در بیمارانی که دچار هیپوکلسمی شده اند روی دهد بی کربنات سدیم خوراکی، کرامپ معده و آروغ نیز ایجاد می کند