کنترل و پیشگیری از علایم دیابت بی مزه مرکزی
تشخیص دیابت بی مزه مرکزی از نوع نفروژنیک و پلی دیپسی سایکوژنیک
خونریزی حاد از واریس های دستگاه گوارش
موارد منع مصرف و احتیاط
مصرف وازوپرسین برای بیمارانی که به نفریت مزمن به همراه احتباس نیتروژن مبتلا هستند، ممنوع است.
همچنین برای بیمارانی که به دارو یا اجزای تشکیل دهنده آن حساسیت داشته باشند منع مصرف دارد. لازم است این دارو برای کودکان، سالمندان، طی دوره بارداری و شیردهی، قبل و پس از جراحی در صورتی که بیمار دچار پر ادراری باشد، با احتیاط تجویز شود. همچنین در موارد بیماری هایی چون تشنج، میگرن، آسم، ناراحتی های قلبی-عروقی، نارسایی قلبی، بیماری کلیوی، گواتر به مشکلات قلبی، تصلب شرایین یا حجم بالای مایعات با احتیاط تجویز شود.
در صورتی که دارو هنگام تزریق از رگ خارج شود، می تواند انقباض شدید عروقی یا نکروز بافتی ایجاد کند ممکن است طی دوره درمان واریس مری، گانگرن دست و پا، نکروز زبان و کولیت ایسکمیک عارض شود
عوارض جانبی
تداخل دارویی
کاربامازپین، کلرپروپامید، کلوفیبرات، فلودروکورتیزون، ضد افسردگی ها سه حلقه ای تاثیر دارو را افزایش می دهند.
هپارین، لیتیوم و نوراپی نفرین از تاثیر وازوپرسین می کاهند.
مکانیسم اثر
این دارو علاوه برداشتن خاصیت آنتی دیورتیک، داروی کمک تشخیصی در دیابت بی مزه نیز است. واز پرسین با افزایش نفوذ پذیری سلولی لوله ها جمع کننده ادرار موجب کاهش حجم ادرار و افزایش اسمولالیته شده و بدین ترتیب باز جذب آب را افزایش می دهد. در مقادیر بالاتر از دوزهای فیزیولوژیک، وازوپرسین به دلیل آثار انقباضی عروقی موجب انقباض عضلات صاف دستگاه گوارش می شود. هم چنین وازوپرسین موجب افزایش ترشح کورتیکوتروپین، هورمون رشد، هورمون محرکفولیکول (FSH) می شود.
متابولیسم دارو کبدی و کلیوی است و نیمه عمر آن حدود 20-10 دقیقه است.
مدت اثر دارو تقریبا 8-2 ساعت است.
حذف دارو کلیوی بوده و بعد از تزریق IV تقریبا 15-5 درصد دارو بدون تغییر دفع می شود.