داروهایی که خود دارای عوارض سمی برروی گوش و کلیه هستند، نباید به صورت هم زمان با ونکومایسین یا بدون فاصله زمانی بین مصرف این داروها یا حتی به صورت موضعی از سایر داروهایی که احتمال عوارض جانبی گفته شده را دارند از قبیل آمینوگلیکوزید ها، آمفوتریسین بی، کوتریموکسازول ف سیس پلاتین، کولیستین، پلی میکسن بی، کاپرئومایسین، کارموستین، پارومومایسین ف، فوروز ماید، اتاکربنیک اسید و سالیسیلات ها استفاده کرد. چنانچه ونکومایسین به صورت هم زمان با داروهای بیهوشی مورد استفاده قرار گیرد. بعضی از عوارض جانبی ناشی از ونکومایسین افزایش می یابد به همین علت توصیه می شود اگر بیماری هم باید ونکومایسین دریافت کند و هم باید بیهوش شود، ابتدا انفوزیون ونکومایسین وی تکمیل شود و بعد از اتمام آن به بیمار بیهوشی عمومی داده شود. ونکومایسین می تواند موجب تغییر اثر بلوک کنندگی عصبی عضلانی برخی از داروها مانند سوکسامتونیوم یا وکورونیوم شود. چنانچه بیمار در حین مصرف ونکومایسین از داروهایی مانند آنتی هسیتامین ها، فنوتیازین ها، تیوتکسین یا مکلیزین استفاده کند علایم مربوط به آثار سمی این دارو برروی گوش مخفی باقی می ماند و آشکار نمی شود.
موارد منع مصرف: در صورت وجود حساسیت نسبت به ونکومایسین نباید از این دارواستفاده شود. در صورت ابتلای فرد به کاهش شنوایی یا در صورت مصرف فعلی یا متناوب از دیگر داروهای اتوتوکسیک یا نفروتوکسیک مصرف این دارو ممنوع است. تزریق IM دارو ممنوع است. بی خطر بودن مصرف ان در زمان حاملگی ثابت نشده است. در نوزادان و افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه نیز باید با احتیاط تجویز شود.
مکانیسم اثر
ونکومایسن با مهار تشکیل پلیمرهای پپتیدوگلیکان دیواره سلولی باکتری آثار خود را اعمال می کند.
ونکومایسین همچنین ممکن است آثاری را نیز به وسیله آسیب غشای سیتوپلاسمی پروت. پلاست و مهار سنتز RNA باکتریایی اعمال کند.
ونکومایسین تنها به مقدار ناچیزی از دستگاه گوارش جذب می شود اما در صورت التهاب دستگاه گوارش جذب آن تا حدودی بیشتر خواهد بود. تزریق عضلانی ونکومایسین نیز با درد ونکروز بافتی همراه بوده است وبنابراین دوزهای سیستمیک دارو از راه تزریق وریدی تجویز می شوند. انفوزیون یک دوز یک گرمی ونکومایسین در مدت بیش از 60 دقیقه با ایجاد غلظت پلاسمایی حداکثیر تا حدودی 60 میکروگرم در میلی لیتر سریع الاثر پس از تکمیل انفوزیون همراه است که این غلظت پس از 2 ساعت در حدود 25 میکروگرم در میلی لیتر بوده و بعد از 11 ساعت به کمتر از 10 میکروگرم در میلی لیتر کاهش می یابد. با این وجود فارماکوکینتیک ونکومایسین در افراد مختلف تغییرات قابل ملاحظه ای دارد.
نیمه عمر ونکومایسین در افراد با عملکرد طبیعی کلیه در محدود بین 3 تا 13 ساعت و به طور متوسط در حدود 6 ساعت گزارش شده است که در افراد دچار نارسایی کلیوی افزایش یافته و در بیماران آنفریک به 7 روز یا بیشتر می رسد.
ونکومایسین در مایعات خارج سلولی نظیر مایعات جنینی، پریکاردی، اسیت و مفصلی انتشار می یابد. مقادیر کمی از دارو به صفرا راه می یابد. ونکومایسین انتشار کمی به داخل CSF دارد و حتی در صورت التهاب منتژ نیز ممکن است غلظت های موثری در CSF ایجاد نشود. ونکومایسین از حفره صفاقی می گذرد و در حدود 60 دردصد از یک دوز داخل صفاتی آن در عرض 6 ساعت جذب می شود. این دارو از سد جفتی گذشته ودر شیر نیز توزیع می شود.
متابولیم ونکومایسین کم است یا متابولیتی ندارد. این دارو بیشتر فیلتراسیون گلومرولی و به صورت دست نخورده از طریق کلیه دفع می شود. در حدود 80 تا 90 دردصد از یک دوز ونکومایسین، ظرف مدت 24 ساعت در ادرار دفع می شود.