(Trifluoperazine (As 2 Hcl-تری فلوئوپرازین

تری فلوئوپرازین دارویی است با آثار آنتی کولینرژیک کم که گیرنده های α- آدرنرژیک را به مقدار کمی بلوک می کند و اثر کاهندگی فشار خون وضعیتی آن نیز ناچیز است. اثر آرام بخشی این دارو کم است اما آثار اکستراپیرامیدالی آن بالاست . این دسته از داروها با سرکوب مرکز استفراغ (CTZ) موجود در کف بطن چهارم، آثار ضد تهوع دارند، اما قادر به ممانعت از تهوع ایجاد شده براثر تحریک GI یا اختلالات وستییولار نیستند. فنوتیازین ها مکانیسم تنظیم حرارت هیپوتالاموس را مختل کرده و ایجاد هیپوترمی و هیپرترمی می کنند اثر این داروها برروی هورمون های درون ریز به دلیل اثر برروی هیپوتالاموس و هیپوفیز است. به دلیل آثار آنتاگونیستی فنوتیازین ها برروی گیرندهای دوپامینی، سطح پرولاکتین را افزایش داده و موجب پرولاکتینمی می شوند. فنوتیازیدها در دوزهای درمانی موجب وقفه در تخمک گذاری می شود. هم چنین این داروها موجب شل شدن عضلات اسکلتی مو شوند که این اثر به طور مرکزی و هم چنین با بلوک کردن گیرنده های نیکوتینی عضلات اسکلتی صورت می گیرد. فارماکوکینتیک تری فلوئوپرازین مشابه سایر داروهای این دسته است به طوری که جذب آن ها از راه دستگاه گوارش متغیر است، حجم توزیع دارو بالاست. اتصال به پروتئین های پلاسما بالاست. دارو در کبد متابولیزه شده و از راه ادرار و ازطریق گردش رودی – کبدی دفع می شود.